De uitdrukking ‘You are what you eat’ lijkt de laatste tijd, nu men bewuster met voeding bezig is, steeds vaker te vallen. Zelf heb ik steeds het idee dat die vijf woorden vooral een schizofreen iemand van me zouden maken, vermits ik dan ’s ochtends een kommetje muesli ben, ’s middags 3 sneetjes grof brood én ’s avonds weer iets helemaal anders.

Er bestaat uiteraard ook een boeken-variant én ook die ‘You are what you read‘ lijkt me een vreemde bedoening. Ik heb nog steeds geen Hogwarts brief ontvangen maar ben ik dan toch een tovenaar? (Ik wist het wel!) Om dan de volgende dag te ontdekken dat ik niet zomaar snel verbrand in de zon maar eigenlijk een vampier ben én dan enkele dagen later te horen krijg dat ik doordat ik onder een specifieke sterren-constellatie ter wereld kwam – de enige ben die diezelfde wereld kan redden

Me op de onderwerpen van mijn leesvoer baseren zou waarschijnlijk binnen de kortste keren een persoonlijkheidscrisis veroorzaken. Misschien moet ik me dus maar beperken tot de titels van sommige boeken.

You are what you read

Oh ja, zelfs vaker dan één keer. Daar zorgen mijn slechte evenwicht en zwakke enkel-gewrichten regelmatig voor. Een valpartij in het midden van de supermarkt, op straat, op de trap, … zo kan ik nog wel even doorgaan vrees ik.

Nee, dat jammer genoeg dan weer niet. Af en toe onzichtbaar zijn lijkt me anders wel leuk. Bijvoorbeeld om na zo’n genante valpartij niet door de grond te moeten zakken van schaamte.

Yep! Vooral op die dagen wanneer mijn haar Hermione’s gewijs naar alle kanten wijst. Of wanneer ik zonder het te beseffen op twee verschillende sandalen boodschappen ga doen. Maar ook als ik mijn horoscoop perfect uitbeeld wanneer ik door de zon in een roodverbrande kreeft transformeer. Of wanneer diezelfde zon er voor zorgt dat ik plots een wit kruis op mijn voeten heb staan (lang leve de riempjes van mijn ballerina’s).

Tja, wat het meer dan één boek per week lezen betreft alleszins wel. Ook braaf aan alle zoete verleidingen weerstaan is blijkbaar niet voor mij weggelegd. Al doe ik momenteel wel mijn uiterste best bij dat laatste.

Ok, ik kan dan wel geen voorwerpen doen bewegen van op afstand (misschien moet ik het gewoon nog wat meer proberen) maar op het aspect van boekenliefde ben ik dan weer wel een kleine Matilda. Al gebruik ik mijn grote fietszakken om mijn bibliotheek-aanwinsten naar huis te vervoeren én geen trekwagentje.

Euhm … deels? Mijn blog-planning en huishouden zijn doorgaans goed georganiseerd én ik weet steeds perfect waar iets ligt. Maar mijn gedachten die zijn dan weer wel chaotisch. Zo krijg ik op onmogelijke momenten inspiratie én spring ik van het ene uiterste op het andere. Als ik bed lig en probeer te slapen dan verloopt het tellen van schaapjes als volgt … ‘Eén schaap, twee konijnen – oh ik moet de konijnen van de buren morgen eten geven – Dzju, ik heb geen komkommer meer in huis … om dan uiteindelijk op de één of andere onverklaarbare reden bij boeken uit te komen

Dat hangt er waarschijnlijk maar vanaf wat je daar onder wil verstaan. Ik heb geen piercings of tatoeages, maar wel een verzameling littekens van stomme valpartijen en dergelijke.

Overduidelijk! Door een TBR- lijst die maar niet wil krimpen én ongelezen boeken die mijn naam blijven fluisteren. “Lees me … Nee, lee-ee-eee-s mij!”

Nee hoor, die boekenmuur is dan wel goed volgeladen maar mijn privé-bibliotheekje bestaat uit een geheel van boeken die ik leende, won, cadeau kreeg, zelf aanschafte of kreeg toegestuurd als recensie-exemplaar. Gestolen boeken ga je hier niet terugvinden.

En omdat dromen bij mijn weten nog steeds niet verboden is …