Vroeger las ik elk boek volledig uit. Het maakte niet uit hoe slecht ik het vond om de één of andere reden vond ik dat ik het sowieso moest uitlezen. De laatste jaren is daar verandering in gekomen. Als ik niet in een boek kan komen of het boek spreekt me na een 100-tal bladzijden nog steeds niet aan dan geef ik het op. Bij sommige boeken is dat definitief, bij andere boeken besluit ik het boek later opnieuw een kans te geven vermits ik vermoed dat ik het op een ander moment wel zal kunnen appreciëren.
De autocorrect en automatische aanvullingsfunctie lijken me vrij goed te kennen.
Of het nu om een tekstbericht via je smartphone, een mail of een tekstdocument op je computer gaat vaak is je app of tekstverwerkings-programma het niet met je eens. Meer zelfs ze denken beter dan jij te weten wat je wil zeggen en besluiten daarom om zonder overleg het één en ander aan te passen in een tekst. Meermaals leidt dat tot genante zinsconstructies maar vaak ook voor hilariteit.
Lees verder De autocorrect en automatische aanvullingsfunctie lijken me vrij goed te kennen.
Oh ja, deze las ik ook nog #8
Ik denk dat het jullie al wel is opgevallen dat ik lang niet alle boeken die ik lees recenseer. Dat komt vooral doordat ik geen functionerende timeturner in mijn bezig heb en ik de tijd die ik besteed aan het schrijven van boekbesprekingen dus niet kan terugdraaien om hem vervolgens al lezend door te brengen. Lezen doe ik nu eenmaal nog steeds net ietsje liever. Maar vaak schreef ik tijdens het lezen wel iets neer in een notitieboek waardoor ik dit soort recensies met jullie kan delen.