In plaats van wekelijks of twee wekelijks deel ik deze terugkerende rubriek nog maar eenmaal per maand waardoor er doorgaans heel wat foto’s op jullie te wachten. Kijken jullie weer even mee naar wat ik de voorbije maand naast lezen nog allemaal heb uitgestoken …

Ok, de weergoden wilden deze dag niet meewerken en er zijn geen zeehondjes meer te vinden in de Zoo maar dat veld vol narcissen bezorgde me toch alvast een beetje lente-gevoel.

Een dagje later was het humeur van diezelfde weergoden nog niet beter geworden maar gelukkig kon dat de pret niet bederven toen ik nog eens met lieve Veronique kon afspreken. We genoten van een lekkere lunch bij Pitten en Bonen, bezochten een paar winkels waaronder ’t Stad Leest waar we meteen ook van een lekkere scone smulden en ik deze heel toepasselijke cover (we zitten immers allebei in Hufflepuff) zag liggen.

In de vorige Aanwinsten blogpost kon je al zien dat ik die dag enkele heel leuke cadeautjes kreeg. Blijkbaar heb ik er niet aan gedacht om een foto te maken van de kleinigheden die ik voor haar had meegenomen. Ik heb er wel aan gedacht om een foto te maken van de verjaardagspost die ik naar een andere lieve blogvriendin verzond.

Er werden de voorbije weken weer verschillende zaken klaargemaakt als avondmaal. Een pastagerecht waarvoor deze kikkererwten en tomaatjes eerst in de oven gegrild moesten worden, een maaltijdsalande met peer en brie, een restjesomelet toen ik alleen thuis was en vol au vent volgens een supersnel recept (want microgolfoven) dat ik van mijn nicht kreeg.

Met een andere lieve nicht ging ik een dagje naar Maastricht. Dat was ondertussen alweer even geleden en het rotslechte weer (ik begin hier precies een terugkerend thema waar te nemen) zorgde er voor dat het er super rustig was.

Mijn persoonlijke favoriet van die dag was het bezoekje aan de Paper Shop. Een heerlijke winkel voor wie net als ik van mooie postkaarten en stationary houdt.

Bij de voorjaarseditie van Made in Asia kan je ook op vrijdag gaan. Die dag zijn er minder artiesten maar is het ook opmerkelijk rustiger. Zowel voor mij als manlief dus de perfecte dag om er naar toe te gaan.

We hadden er bij een eerder bezoek al eens ramen besteld maar dat viel toen wat tegen (lees: zo zout dat je de andere ingrediënten amper kon proeven). Ditmaal waagden we ons aan een tweede poging (bij een andere kraam) en die was veel lekkerder. Met een onigiri kan je nooit misdoen. Van de met appel gevulde gyoza heb ik zelf maar eentje geproefd maar ook die viel mee.

De  Totoro zak die manlief kocht pastte perfect bij de mooie tekening die Annemieke een tijd terug voor me maakte.

Ja, nog meer eten. Het valt me plots zelf ook op dat deze foto-update wat zwaar op de maag zou kunnen vallen. Mijn nicht was zo lief om met me naar het ziekenhuis te willen rijden (dat ligt wat ver voor me om met de fiets te gaan en met het openbaar vervoer is het een hele onderneming) dus besloten we er een gezellige lunch aan te koppelen zodat het een fijne dag werd.

Ik was benieuwd naar de roze chai latte en die was inderdaad heel roos maar deed me qua smaak jammer genoeg totaal niet aan een chai latte denken.

De Potteritis had weer even een opstoot toen we bij op weg naar huis bij Ava langsgingen. Daar spotte ik immers meteen deze Draco die het leven plots wel door een roze bril kon zien.

Ik had het plots helemaal gehad met het vele grijze weer dus besloot ik wat op de feiten vooruit te lopen en de lente alvast in huis te halen. Enkele details in huis veranderen (lichter tafelkleed, kunstbloemen, een vrolijk bloempotje/beker en een mooie voorjaarsprint) en het voelt meteen al wat anders aan.

Maar goed dat ik dat deed want ook toen ik met lieve Annelies had afgesproken was de regen van de partij. Ik maakte die dag niet zoveel foto’s maar genoot volop van het rustige afspraakje waar gezellige (én lekker) bijpraten op de eerste plaats kwam en ik daarnaast heel blij was dat de treinen wél wilde meewerken en ik ook nog eens de perfecte brillendoos voor mijn leesbril vond.

Wanneer je ’s avonds in de zetel plots beseft dat je mosagaat hanger en amethyst armband perfect bij je outfit passen. De Harry Potter sokken en het Hufflepuff dekentje dan weer wat minder.

Eén van mijn favoriete lifehacks is om koekjes (maar probeer het zeker ook eens met brownies of stroopwafels) 11 seconden lang op te warmen in de microgolfoven zodat ze vervolgens NOG lekkerder zijn.

Ik liep misschien nog een beetje achter met het uittypen van herinneringen voor mijn eigen scrapbooking albums. Zowel de herfst/winter én lente/zomer van vorig jaar moest ik nog typen.

Ik heb dan ter compensatie maar alvast het huidige herfst/winter album gemaakt nog VOOR de lente was gestart.

Ook de voorbije maand kwam er leuke post toe. Het das -en boekenkaartje ruilde ik met iemand via die nieuwe creatieve hobby waar ik het eerder over had. Het prachtige geboortekaartje is van een vriendin en gaat een hele uitdaging worden. Want maak maar eens een kaartje om terug te sturen dat ook maar een beetje in de buurt komt van dit kunstwerkje.

Er werd ook veel post verzonden. Heel veel post zelfs en bovendien ook nog eens met een massa postzegels op elke envelop. 🙂

Er werd een Amnesty brief geschreven,

ik zocht uit nieuwsgierigheid even op hoeveel kilometers ik ondertussen heb gereden met deze fiets (die ik – moet ik er misschien wel even bij vermelden – al behoorlijk lang heb)

en ik sta elk jaar opnieuw versteld van hoe snel zo’n magnolia is. Er zaten exact twee weken tussen beide foto’s en bij de laatste foto lagen er al heel veel bloemen tegen de grond.

Nog meer eten: sushi wanneer ik alleen thuis was, een ovenschotel, een zalmfilet die liever een zeepaardje was geweest en een pangerecht.

We gingen een weekendje naar Blankenberge en op zaterdag hadden de weergoden (dank u daarboven) er duidelijk wél zin in. Een dag later was het opnieuw grijs en nat maar we hebben dus foto’s als bewijs dat de zon een dagje eerder wél van de partij was.

Er was ook een beetje nostalgie toen ik zag dat er koetjesreep was.

De laatste fotocollage is er eentje van toen mijn metekindje op bezoek kwam.

Enkele weken terug stuurde mijn broertje me een foto door om te laten zien dat ze een kleerhanger als bladwijzer had gebruikt. Ja, dat lees je goed. Een KLEERHANGER. Ik wist dus meteen wat we bij haar volgende bezoekje konden doen. Dit keer was er geen kaartenfabriekje maar eentje met bladwijzers. Voor haar natuurlijk maar ook voor haar broertje, haar ouders én zo’n beetje iedereen van haar klas.

Vermits het uitwerken van deze blogpost veel langer duurde dan ik had verwacht ga ik mezelf nu belonen door met een beker thee en een 11 seconden lang opgewarmd koekje naar de zetel te verhuizen.

Hebben jullie de voorbije maand iets fijns gedaan?