Dat je bij aan-houdende uitputting altijd moe bent spreekt waar-schijnlijk voor zich. Dat je je daardoor moeilijk kan con-centreren weten jullie ondertussen ook al vermits ik net daardoor zo slecht kan lezen. Daar eindigen de gevolgen echter niet. Beetje bij beetje lijk ik er immers door te veranderen in een warrige Professor Gobelijn. Ja hoor, soms is het grappig. Maar niet altijd. Hier is een lijstje met zaken die me vroeger niet snel zouden zijn overkomen ….

De nog warme snelkoker in de voorraadkast willen zetten en dat wat in de kast moest op het aanrecht. Pas op het moment dat je de deur sluit beseffen dat er iets niet klopt.

Niet uit je woorden komen doordat je je meermaals misspreekt of over een bepaalde klank of uitspraak struikelt.

Woorden door elkaar halen en daardoor bijvoorbeeld opgelicht zeggen in plaats van opgelucht.

Niet op woorden komen en terwijl het huis geen moeilijke woorden zijn. (Edit: Bij het herlezen merken dat je huis hebt getypt in plaats van heus.)

Meermaals in de kelder staan en niet weten wat je daar kwam doen of halen.

Bizarre zinsconstructies opstellen wanneer je iets probeert te vertellen.

Ergens tegen lopen of naast grijpen omdat je inschattingen niet goed zijn.

Naar de dokter gaan en meermaals tegen jezelf herhalen wat je zeker niet mag vergeten te vragen. Het vervolgens toch vergeten.

Een alinea niet minder dan vier maal herlezen en desondanks toch niet in je kunnen opnemen wat er staat.

Een blogfeed achterstand van (in sommige gevallen) meer dan 9 maanden.

Vergeten om insuline te spuiten bij je maaltijden. Doorgaans bij het ontbijt wanneer de zombie-modus het hoogste is. Dat pas ontdekken wanneer je pomp een alarm geeft omdat je de bovengrens overschrijdt. Iets wat ik vroeger met moeite eenmaal per jaar voorhad had viel de voorbije maand niet minder dan vier maal voor.

Alles maar dan ook echt alles vergeten wanneer je het niet meteen  noteert.

De medicatie die je ’s avonds moet nemen ’s ochtends nemen en daar pas ’s avonds achter komen.

Blijkbaar niet meer tot 15 kunnen tellen. Ik was vorig weekend op PaperPassion en kocht daar bij een kraam 15 kaarten voor 15€. Alleen was ik er van overtuigd dat ik al aan 15 stuks zat terwijl het er nog maar 13 waren.

Een week te vroeg bij de kinesist staan omdat je het wel genoteerd hebt. Maar fout.

…

Natuurlijk kan ik dit relativeren. Ik besef maar al te goed dat er veel ergere zaken bestaan. Maar frustrerend blijft het desalniettemin. Dankzij dit lijstje weten blogvriendinnen die zich afvragen waarom ik na lange tijd op vrijwel elk van hun blogposts gereageerd te hebben daar geleidelijk aan mee ben stil gevallen. In het begin was ik er van overtuigd dat ik die achterstand wel zou kunnen inhalen maar de laatste tijd vraag ik me af en toe af of ik niet beter gewoon een deel kan proberen bij te lezen en de rest zo te laten.