Deze terugkerende foto-update is na enkele keren een gewoonte geworden én ook dit keer laat ik jullie via een aantal foto’s graag zien waar ik me de afgelopen dagen mee heb bezig gehouden. De tijd lijkt nog sneller voorbij te vliegen nu het einde van 2014 in zicht is.
Exact een week geleden deed ik een leuke ontdekking toen ik na een hele lange tv-loze periode de digibox nog eens opstartte. Ja hoor, het vierde seizoen van Once upon a Time is gestart. Dit keer liet ik mijn boek dus eventjes voor wat het was en verhuisde vanonder de fleece eventjes terug naar Storybrook. (ik heb natuurlijk bewust deze foto getrokken op een absoluut spoiler-vrij moment)
Ik vertelde jullie al eerder dat ik er steeds naar uitkijk om de kerstversiering boven te halen. De kaartjes die in de postbus vallen, het inpakken van de cadeautjes, het bedenken van een recept dat ik als kerst-traktatie kan klaarmaken (een gewoonte die ik ondertussen al zo’n 13 jaar telkens opnieuw herhaal), maar vooral … lichtjes. Jammer genoeg heb ik geen deftige camera, maar vanuit de zetel heb ik een super gezellig uitzicht. Lichtjes naast me, maar ook op de lage boekenkasten, lichtjes in de hoge kasten, op de vensterbank in de keuken, een gordijn van sterren vlak achter de hoek, … Ik hou van de gezelligheid die de kerstverlichting met zich meebrengt.
Vermoedelijk wordt de traktatie van dit jaar geen macarons, pralines of cupcakes maar deze gevulde speculaas. Het recept stond in een Allerhande en het eindresultaat viel goed mee. De speculaas brokkelt wel vrij snel, dus ik zal stevige verpakkingen moeten kiezen zodat ze niet helemaal door elkaar zijn geklutst tegen dat ze overhandigd worden. Of wie weet … wordt het uiteindelijk toch nog iets helemaal anders.
Dit heb ik dus erg vaak voor. Ongeveer 8 of zelfs 9 van de tien keer dat ik naar een klok kijk is het 13u13 of 21u21 of … Meestal heb ik de gsm niet binnen handbereik, mocht ik er iedere keer een foto van nemen dan werd het een grote collage. 🙂
Vreemde gewoonten #? = ik heb blijkbaar niet enkel de neiging om alle stapeltjes recht te leggen en boeken mooi van groot naar klein te sorteren in de bibliotheek. Nee, die twee waren waarschijnlijk niet apart genoeg, onbewust maak ik ok figuurtjes met voorwerpen. Deze nieuwe bevoorrading van plakrollers bijvoorbeeld.
Mijn nichtje had ook nieuwe bevoorrading voor me bij, maar dan wel in de vorm van een nieuwe aanvoer theezakjes waardoor die verzameling meteen weer wat groter wordt.
Ik nam me voor om mijn uiterste best te doen om die droge huid een beetje te verzorgen. Op de een of andere manier lijk ik dat steeds te vergeten. Nu maar afwachten of het dit keer wel lukt. Deze bodylotion ruikt alleszins lekker. (lees: niet te straf, waardoor ik de hele tijd begin te niezen)
Joepie … kerstkaartjes. Zoveel leuker dan facturen en dergelijke. Ik weet dat je niet verondersteld wordt om favorieten te hebben, maar stiekem heb ik de mijne toch mooi samen in de boekenkast gezet.
Donderdag was het weer tijd voor onze maandelijke bijpraat-afspraakje. Een hele dag tijd om over boeken te praten en zelfs dat was nog niet genoeg. Boodschappen in de Chinese wijk, wachten in het versierde station, een vrij gezonde lunch én ’s avonds sushi. Alleen het perfecte bijpraat-adresje in de namiddag was iets minder dieet-vriendelijk. Maar hé, één keer in de maand moet dat kunnen hé. We wisselden er trouwens ook onze kerstcadeautjes uit en ik werd geweldig verwend zoals je op deze foto’s kan zien. Ik zie er alleszins erg naar uit om dit nieuwe leesvoer te ontdekken.
Toen we over een gedeelte van de kerstmarkt wandelden kwamen we ook onze eerste Little Free Library tegen op de Groenplaats. Hopelijk ontdek ik nog een paar van die mini-bibliotheekjes.
Duim maar alvast voor me mee. Maandag komt immers de kapster langs voor een hoognodige knipbeurt. Na het inwinnen van advies bij enkele mensen, waaronder uiteraard de echtgenoot, ga ik de foto van Jennifer Garner als voorbeeld aan de kapster laten zien. Binnenkort ga ik dus ongetwijfeld wat haarspeldjes kunnen gebruiken om die voorste lok tijdens het lezen uit mijn ogen te kunnen houden. 😉