Waarom ik jullie – spijtig genoeg – niet allemaal een kaartje kan toesturen

Ieder jaar opnieuw val ik in herhaling wanneer ik zeg dat ik liefst elk van jullie een kerstkaartje zou willen sturen maar dat het jammer genoeg iets te kostelijk zou zijn om zoveel postzegels aan te schaffen. Er is echter nog een andere reden waarom het niet haalbaar is. Ik maak mijn kerstkaarten immers zelf en daar kruipt behoorlijk wat tijd in. Enkele jaren terug vroeg een vriendin me hoeveel tijd er in zo’n kaartje kroop en ik had er eigenlijk geen flauw idee van. Daarom besloot ik deze kerst eens stap-voor-stap vast te leggen hoe ik mijn kerstkaarten maak.

Een chronometer had ik niet bij de hand, lijmrollers, snijvormen, knutselpapier en zelfs bewegende oogjes dan weer wel. Er een tijd op plakken zou dus nog steeds een grove schatting zijn  maar ik overdrijf niet wanneer ik zeg dat ik behoorlijk wat tijd spendeerde aan deze 60 kerstkaarten. Dat voor ieder van jullie doen zou betekenen dat ik niet meer aan lezen toekom én zo ver wil ik nu ook weer niet gaan. 😉

De eerste fase is natuurlijk het bedenken van een kerstkaart-ontwerp. Ik ga jullie de peinzende foto’s besparen en begin meteen met de volgende stap. Elk kaartje voorzien van een kerstprint. Oftewel: lijmen en vervolgens op maat knippen en dat zo’n 60 keer.

Ik wilde kaartjes maken met een schattige eekhoorn maar die moesten dus uiteraard wel eerst uitgesneden worden …

en reliëf krijgen door te embossen. Ondertussen heb ik die eekhoorns al zo’n 120 keer door mijn Double Do gedraaid. Af en toe met een armwissel want anders zou ik rondlopen met slechts één arm met getrainde spieren én dat zou pas een belachelijk zicht zijn. 🙂

Dat kerstprintje moet wel een beetje worden opgebroken dus moeten er geschikte effen kleuren worden uitgekozen die vervolgens tot 60 stroken worden gesneden …

en ja hoor … ook die krijgen dankzij embossingfolders een leuk reliëf. Wat meer dimensie brengt meteen ook meer leven in zo’n kaartje. Dat hield ik mezelf alleszins voor toen ik opnieuw 120 keer mijn armspieren aan het trainen was.

Lijmtape plakken, op maat afknippen én vervolgens op de kaart bevestigen. Opnieuw 60 maal.

Tja, die beesten zien er zonder ogen maar wat gek uit én vermits blijkbaar enkel Minions schattig staan met één oog moesten er op elk eekhoorntje twee ogen bevestigd worden …

en een neus en mondje getekend. Dat tekenen ging gelukkig vlot vooruit en Daenarys mag dan wel de mother of dragons zijn ik had toch eventjes een heel eekhoorn-leger ter beschikking.

Tijd om die beestjes aan te kleden door die splitpen-hoedjes aan te passen zodat ik ze over het hoofd kon schuiven en kon vastplakken met van die schuimstickertjes.

Om vervolgens de eekhoorn zelf met nog meer van die 3D-stickertjes op de kaarten te bevestigen. Dat begint er op te trekken. Alleen, tja, er waren minder kerstmanhoedjes als eekhoorn én je raad het al … tja die waren dus nergens meer te vinden.

Er zat dus niets anders op dan voor de resterende eekhoorns een sjaals en mutsjes uit te snijden …

en deze te embossen …

in hetzelfde kleurtje als de strook papier die de print doorbreekt.

De zwaar onderkoelde beestjes aankleden met nog meer van die 3D stickertjes waardoor ondertussen overal in huis van die kleine vierkante witte papiertjes lijken op te duiken

en er vervolgens nog meer te gebruiken om de resterende eekhoorns ook op hun kaarten te bevestigen.

Die vervolgens ook nog eens zo’n schattig sterretje kregen vermits ik vind dat zo’n kleine details een kaartje helemaal afmaken.

Vermits ons keukeneiland er ondertussen al enkele weken als een Hallmark-fabriekje uitziet laat ik net als die firma op elk kaartje zien wie het gemaakt heeft.

Een Hallmark-fabriekje, zeg ik U.

(voor de niet-kenners dat is een verwijzing naar Jos het debiele ei)

Ten slotte kwam ik eindelijk aan de wensen toe. Om de gewrichten van mijn handen te sparen besloot ik die te stempelen om dan nadien bij vrijwel elk kaartje er nog iets met vulpen bij te schrijven omdat het anders minder persoonlijk leek. * insert facepalm *

Zo, nu weten jullie waarom ik dit niet 1000 maal kan doen. Degene die er wel eentje kregen hebben dus een limited edition maar ik wens jullie uiteraard wel allemaal een heel fijne feestperiode toe en niets dan goed voor het nieuwe jaar.

 

26 gedachten over “Waarom ik jullie – spijtig genoeg – niet allemaal een kaartje kan toesturen”

    1. Bedankt Esmee! Ik wist wel dat er behoorlijk wat tijd in kroop maar door het dit jaar eens stap voor stap bij te houden op foto viel het nog meer op. 🙂

  1. Wauw zoveel kaartjes, ik maakte er 10 en de rest heb ik dan maar gekocht.
    Wat een werk om al die kaartjes te maken.Ik had het gehad na 10 kaarten en moest de mijne gewoon door de minc steken
    Voor de kerstpost actie heb ik de zelfgemaakte gebruikt wel gebruikt.

    1. Jouw kaartje kwam hier gisteren aan. Heel erg bedankt Marilyn want dat was een leuke verrassing. Ik heb echter geen flauw idee wat ‘minc’ is. Is het iets zoals een Cuttlebug en Double Do?

    1. Dankjewel! Dankzij jouw leuk versierde ‘Kraak de code’-kaart heb ik meteen weer iets bijgeleerd dat filatelisten waarschijnlijk heel flauw vinden. 😉

  2. Wat leuk dat je ons meeneemt in je kaarten-maak-proces! Iedere kerst vergeet je wel een paar mensen en inderdaad iedereen een kaartje sturen is onbegonnen werk! Merk wel dat ik zelf ieder jaar minder kaartjes verstuur. Misschien dat ik er volgend jaar nog minder doe, maar dan wel weer zelf ga maken/ontwerpen.

  3. Wat leuk om te zien hoe het proces gaat van de kaartjes maken! Ik vind post ontvangen van jou altjid zo leuk <3 Je hebt me een paar jaar terug eens een zelfgemaakte boekenlegger gestuurd ook met een lief kaartje, die staan op de kast en ook je kerstkaart dit jaar was weer geweldig!

    1. Dankjewel Melissa! Jammer genoeg is jouw envelop met boekenleggers van The Book Depository toen niet tot hier geraakt. Maar dit jaar is er ook een kerstkaart van een vriendin verloren gegaan bij de post. Zeker met die kerstdrukte kan het spijtig genoeg wel eens mislopen. Het zou anders wel leuk zijn mocht het dan later geheel onverwachts toch nog aankomen. Ik vind het altijd leuk wanneer er in de krant een artikel verschijnt over post die met 20 jaar vertraging aankomen. Ergens lijkt me dat wel heel bijzonder.

    1. Gek genoeg waren het er nog niet voldoende. Ik heb er nog enkele kant-en-klare verstuurd ook. Volgende jaar moet het aantal dus misschien toch nog wat hoger. 🙂

  4. Ze zijn prachtig en super leuk! Zeker een hoop werk, maar als de ontvanger er dan ook blij mee is (en ze bewaard) is dat nog leuker 😉 Wel een goed idee om allemaal dezelfde (soort van, met natuurlijk kleur variaties) te maken, anders zou het nog veel meer tijd kosten.

    1. Ja, daar kan ik van meespreken. Vorig jaar heb ik vijf verschillende ontwerpen gebruikt en dat nam nog een pak meer tijd in beslag. Het was dan ook mijn voornemen om me dit jaar tot slechts één ontwerp te beperken. Al een geluk dat het toch telkens een heel ander kaartje is door de verschillende kleuren en prints.

  5. Ik bewonder echt iedere keer je creativiteit!
    De kaarten zijn ook echt super geworden! Waar je al die tijd vandaan haalt . Ik vind het ook jammer dat echte post langzaam verdwijnt… Zeker tijdens de feestdagen probeer ik nog echte kerstkaarten te sturen/geven.

    1. Dankjewel Celine. Ik ben echt heel blij dat sommige terug beginnen te grijpen naar die traditionele post en hoop dat dit blijft toenemen. Vlak voor me hangt nu een muur vol kerstkaarten en ik kan daar echt van genieten.

  6. Waw, wat een werk! Ik vroeg mij al of toen ik mijn kaartje zag, of je dat eekhoorntje ook zelf had gemaakt met dat reliëf erin en nu blijkt dat nog zo te zijn ook! Echt superlief van jou om niet alleen een echt kaartje te versturen, maar dan ook nog eens eentje waar zoveel tijd en liefde in is gekropen!

Laat een reactie achter bij Charlotte Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.