Titel: Echte liefde vind je in de boekhandel
Auteur: Veronica Henry
Uitgeverij: Boekerij
Pagina’s: 335p.
Prijs: 17,5€
Bron: recensieboek

“Nightingale Boeken, aan de hoofdstraat van een Engels stadje, is een droom voor de echte boekenliefhebber. Emilia Nightingale heeft het echter moeilijk en de verleiding om de winkel te verkopen is groot. Maar ze heeft haar geliefde, pas overleden vader beloofd dat ze zijn werk zou voortzetten. Ook de klanten willen graag dat de boekwinkel blijft, zoals Sarah Basildon, de eigenaresse van Landgoed Peasebrook, die er vaak haar hart kwam uitstorten. Of had zij ook een andere reden om langs te komen? Gelukkig heeft Emilia naast beste vriendin Andrea en collega Dave ook heel veel aan Marlowe, een goede vriend van haar vader – die een stuk jonger blijkt te zijn dan ze dacht …”

Mijn mening:

Als boekliefhebber had ik nogal hoge verwachtingen van dit boek. Zowel de titel als de samenvatting deden me een heerlijk verhaal verwachten met een boekenwinkel in de hoofdrol. Dit bleek ook deels te kloppen.

Emilia wordt nogal plots eigenaresse van de winkel van haar pas overleden vader. Net als hij heeft ook zijn dochter een hart voor boeken. Alleen merkt ze al snel dat Julius Nightingale geweldig was in het bieden van een luisterend oor en advies maar minder goed in het runnen van een bedrijf. Nightingale Boeken was een gezellig én geliefd adres voor boekenwormen maar niet al te lucratief. Om heel eerlijk te zijn blijkt de financiële toestand eerder nachtmerrie-materiaal voor boekhouders te zijn.

“ Want het mooie van een boekenwinkel was dat je er zo lang je wilde over boeken kon praten zonder dat iemand het gek vond.”

Ik zag als lezer al snel de knusse inrichting van de winkel voor me. Zelfs de gezellig sfeer die het pand uitstraalt kan ik voor me zien. Er passeerden ook een aantal fragmenten die heerlijk herkenbaar voor me waren. Alleen … tja, er is wel degelijk een maar. Het lijkt er naar dat Veronica Henry te veel hooi op de vork heeft willen nemen.

Nightingale Boeken is, zoals de titel al doet vermoeden, de rode draad in dit boek. Zowel Julius als Emilia zijn spilfiguren in het verhaal en via hen leren we de andere bewoners in het kleine dorpje kennen. Beetje bij beetje worden er meerdere personages en perspectieven toegevoegd én voor mij persoonlijk was er na een tijdje sprake van overdaad.

De voorstelling van deze nogal grote hoeveelheid karakters had in het begin een schokkerig effect. Ik hoopte dat dit na een tijdje zou minderen wanneer je de kans kreeg om hen beter te leren kennen. Doordat de schrijfster zoveel verhaallijnen in het boek heeft willen verwerken krijgen de personages echter niet de tijd die ze verdienen en dat is erg jammer.

“Oké, ik geef het toe. Ik heb een hele stapel lievelingsboeken. Dat is het probleem met boeken. Je hebt nooit maar één favoriet. Het hangt af van je stemming.”

In het begin leren we meer over de geschiedenis van Emilia’s vader maar net wanneer je verwacht dat dit boek zal gaan over de onvoorwaardelijke liefde van een vader wordt die invalshoek naar de achtergrond gedrongen door een volgende verhaallijn. Ik beschouw dit boek een beetje als een bezoekje aan een boekenwinkel waarbij je heel veel boeken in handen krijgt maar telkens enkel het eerste én laatste hoofdstuk mag lezen. ‘Echte liefde vind je in de boekhandel’ is een patchwork-creatie van  meerdere perspectieven maar geen van hen lijkt volledig te worden uitgewerkt waardoor ik het gevoel had dat de ene verhaallijn overbodig werd en de andere te weinig aandacht kreeg.

“Dat was dus waarom mensen lazen. Omdat boeken dingen uitlegden, hoe je dacht en hoe je je gedroeg. En ze lieten je beseffen dat je niet alleen stond in dat doen wat je deed en voelen wat je voelde.”

Veronica Henry werkte eerder als scriptschrijver, misschien verklaart dit waarom de laatste bladzijden aanvoelen als de laatste minuten van een romantische komedie waarin alles nog snel in orde komt. Jammer genoeg voelde het in het boek nogal geforceerd aan. Ik had het boek ongetwijfeld met meer plezier gelezen wanneer er wat gesnoeid was in het aantal invalshoeken. Nu kon het jammer genoeg niet voldoen aan mijn hoge verwachtingen.