Titel: Voor altijd geliefd
Reeks: Voor altijd, #2
Auteur: Marie Force
Uitgeverij: Boekerij
Pagina’s: 319p.
Prijs: 15,00€

“De jonge onderwijzeres Natalie Bryant heeft na een nare ervaring gezworen zich nooit meer zomaar aan een man te geven. De wereldberoemde filmster Flynn Godfrey gelooft na een mislukt huwelijk alleen nog in lichamelijke liefde. Totaal verschillend en totaal beschadigd: tussen deze twee mensen kan het nooit wat worden … Of toch wel?

Vanaf hun eerste ontmoeting was Flynn al gefascineerd door Natalie. Hij heeft zich aangepast aan haar verlangens en zichzelf veranderd in de man die zij nodig heeft. Maar hij heeft ook een duistere, ruwe kant. Om haar de echte, romantische liefde te kunnen geven die ze zo verdient, moet hij die onderdrukken. En al wil hij dat offer graag brengen voor Natalie, het is de vraag of hij het volhoudt.

Natalie houdt van Flynn, zo veel als ze nog nooit van iemand heeft gehouden. Maar ze voelt dat er iets ontbreekt, dat hij iets voor haar achterhoudt. En als ze uiteindelijk uitvindt wat het missende puzzelstukje is, is ze te geschokt om nog met hem verder te kunnen …”

Mijn mening:

Het eerste deel uit de Voor Altijd-serie was een aangename verrassing voor me. Het verhaal las als een Disney-sprookje, er zat veel humor in en ook de personages waren een pluspunt. Tegelijkertijd was het ook vrij voorspelbaar en inhoudelijk misschien niet al te sterk maar beide zaken konden de leespret niet verpesten.

Voor altijd geliefd loopt zonder hapering door. Het lijkt wel alsof de bladen die van de drukpers rolden gewoon abrupt werden doorgesneden en vervolgens in twee boeken werden gebonden in plaats van één. Nog steeds volgen we de perspectieven van zowel Flynn als Natalie. Dit keer is het echter Flynn die het startschot mag geven.

Alleen bleek al vrij snel dat in dit verhaal de humor die me erg aansprak in het eerste boek grotendeels vervangen werd door drama, een hoge dosis meligheid én vrijscènes. Dat ik op een bepaald moment las dat iemand een award kreeg voor zijn achterwerk, terwijl er toch wel degelijk acteerwerk stond, geeft al een beetje aan dat er heel veel erotische fragmenten in dit boek zitten. Daar ben ik niet persé tegen hoor, op voorwaarde dat het verhaal in zijn geheel me wel nog steeds aanspreekt.

Ik zei eerder al dat de humor minder aanwezig is maar er waren ook enkele andere zaken die me wat tegenstaken. Zo ging het allemaal iets te vlotjes en kwamen sommige scènes daardoor nogal geforceerd over. Er is in dit boek ook minder aandacht voor de overige personages. Je volgt dan wel twee verschillende invalshoeken maar vermits beide personages vrijwel steeds samen zijn blijft het boek beperkt tot één verhaallijn.

Het viel me ook op dat sommige gedachten en conversaties regelmatig werden herhaald. “Ik wil dit … maar dat kan ik niet doen” en “Het is niet jouw schuld. Ik blijf het net zo lang zeggen tot jij het ook gelooft.” of toch alleszins tot de lezer een beetje gek wordt van de herhaling.

Jammer genoeg vond ik dit tweede deel minder leuk dan zijn voorganger. Het is nog steeds een perfect boek wanneer je je gedachten even op nul wil zetten. Dat wel, alleen springt het in vergelijking tot Voor altijd gezien minder naar voren tussen de andere boeken in dit nog steeds populaire genre. Al vraag ik me nu dankzij Marie Force wel af hoe het klinkt wanneer iemand miauwt van genot. Waar halen ze die vergelijkingen toch vandaan?