Titel: Gestrand met een miljonair            (Miljonairsclub-serie, #1)
Auteur: Jessica Clare
Uitgeverij: Boekerij
302 p.

“De miljonairsclub is een geheim genootschap van zes mannen die hebben gezworen dat ze de top zullen bereiken – tot elke prijs. Inderdaad zijn ze allemaal onvoorstelbaar rijk geworden. Maar in de liefde hebben ze minder succes …

In dit eerste deel van een nieuwe serie ontmoeten miljonair Logan Hawkings en serveerster Brontë elkaar. Hij heeft na een zware tijd vakantie nodig, zij werkt in het hotel op de Bahama’s waar hij rust komt zoeken. Van die rust komt echter weinig terecht zodra ze elkaar in de ogen hebben gekeken. Ze beleven enkele heerlijke nachten samen, maar net als Brontë bereid is zich volledig aan Logan over te geven, ontdekt ze dat de verschillen tussen hen veel groter zijn dan ze dacht. Miljoenen keren groter …”

Mijn mening:

Ik wil niet overkomen als een muggenzifter, maar deze flaptekst is niet helemaal correct. Logan Hawkings is een multimiljonair én Brontë werkt als serveerster. Maar op het moment dat beide personages elkaar ontmoeten is Brontë op vakantie. Ze heeft immers dankzij een wedstrijd op de radio een vakantie in het buitenland gewonnen. Eén ding mag dus wel duidelijk zijn, ze is hier niet om te werken, maar wel om van een deugddoende ontspannende week te genieten.

Alleen heeft het lot iets anders voor haar in petto. Door een vrij uitzonderlijke gebeurtenis blijkt ze immers plots in Logan’s nabijheid te vertoeven terwijl er in de verste verte niemand anders te zien is. Tijdens deze korte periode leren ze elkaar beter kennen. Althans dat denkt Brontë, zij weet immers niet dat Logan een schatrijk man is. Logan zelf is het beu dat iedereen altijd iets van hem nodig heeft. Op zijn vrienden na kan hij niemand vertrouwen. Het is dan ook een hele verademing wanneer hij in contact komt met iemand die hem leuk lijkt te vinden zonder dat ze beseft hoe rijk hij is…

Waar Logan van kinds af aan in weelde is opgegroeid, moet Brontë hard werken om al haar rekeningen te kunnen betalen. Haar diploma filosofie helpt haar nu ook niet meteen aan een goedverdiende baan, dus werkt ze als serveerster. Er zijn dus duidelijk grote verschillen tussen beide personages. Zo is Logan erg wantrouwend vermits hij in het verleden reeds te vaak werd bedrogen en wordt Brontë’s wantrouwen net door onverwachte pakjes uitgelokt. In haar verleden deden die immers dienst als compensatie voor leugens en bedrog.

Wanneer beide plots met elkaar zitten opgescheept zorgt dit dan ook voor grappige situaties en gesprekken. De klassieke elementen zijn aanwezig: zowel de stereotype karakters als een verhaallijn die volgens de te verwachten stappen verloopt. Natuurlijk loopt niet alles zomaar van een leien dakje. Toch wist dit boek me aangenaam te verrassen. Hoofdzakelijk door de innemende personages, de vlotte schrijfstijl én het snelle tempo maar bovenal ook door de humor ervaar ik ‘Gestrand met een miljonair’ als één van de betere boeken in dit tegenwoordig erg populaire genre.

Ik hield van de filosofische quotes die telkens perfect van toepassing waren bij de betreffende scènes, van Brontë’s nuchtere houding en grappige replieken, … Op een bepaald moment ontdekte ik wel een minpunt voor Logan. Eentje waar mede-boekenfans, net als ik, hun wenkbrauwen bij zullen optrekken. Gelukkig kent Brontë wel haar prioriteiten.

Eigenlijk ben ik heel blij dat de geheime genootschap meerdere leden telt. Hopelijk zal ik van hun verhalen even veel zal genieten als bij dat van Brontë en Logan.