Ik ben me er van bewust dat minder vaak meer is én dat dat ook telt voor alle leuke spulletjes die je bij elkaar spaart Steeds meer begint de grote hoeveelheid van bepaalde zaken aan te voelen als een soort belemmering. Alle foto’s, url’s en reels die ik bewaar vermits het er lekker/praktisch/interessant… uit ziet. Zaken om te bezoeken, knutselinspiratie, recepten, oefeningen om je conditie te verbeteren, …. Maar ook Funko pops, een massa knipsels en restjes papier, kookboeken die ik al heel lang niet uit de kast heb gehaald, …
Ik heb steeds vaker zin om daar met de grove borstel door te gaan en heel wat zaken op Vinted te plaatsen of van mijn computer of gsm te verwijderen. Zodat alles nadien wat rustiger aanvoelt en de overdaad aan inspiratie toegankelijker wordt. Want nu lijkt het er net voor te zorgen dat ik niet weet waar eerst te beginnen.
Maar dan komen we bij het daadwerkelijk doen en dat is natuurlijk de uitdaging. Bij sommige zaken gaat het me beter af dan andere. Waar ik het vroeger niet over mijn hart kreeg om een boek weg te doen lukt dat nu wel. Wanneer ik het niet meer wil (her)lezen neem ik er liever afscheid van zodat iemand anders er wel van kan genieten. Dat telt zowel voor fictie als non-fictie.
Qua knutselmateriaal is er al heel wat weggedaan maar nog lang niet alles. Momenteel staat er bijvoorbeeld een zakje vol cupcake-materiaal klaar om naar de Kringloopwinkel te doen. Alles wegdoen durf ik nog niet vermits ik me bepaalde zaken nog wel eens zie gebruiken maar meer dan de helft krijgt wel een nieuwe thuis. Maar dan zijn er nog de vele kruisjessteek-pakketten die ik ooit eens wil maken, verschillende bollen wol om tot sjaals en andere zaken te verwerken, een gigantische papiervoorraad terwijl ik niet zo heel vaak aan scrapbooking en kaarten maken toekom en dus ongetwijfeld nog een hele tijd zal toekomen voor dat alles is opgewerkt.
Ik heb een hele verzameling totebags waarvan verschillende niet gebruikt worden vermits ze te klein zijn. Verschillende mooie bekers terwijl ik vrijwel steeds dezelfde vijf bekers kies. Er liggen hier nog steeds enkele handtassen die eigenlijk te versleten zijn én dus vervangen werden waarna bleek dat het wegdoen van het oude exemplaar niet altijd even goed lukt. Dus ja, ook daar moet ik eens kritisch naar kijken.
Decoratiespulletjes, mooie bekers, … het zijn zaken die me doen glimlachen maar ze hebben verder niet echt een nut. Een aantal van hen ga ik dus waarschijnlijk ook wegdoen. Al weet ik tegelijkertijd dat ik van bepaalde zaken geen afscheid kan nemen vermits ze me heel hard aan bepaalde personen doen denken die er niet langer zijn. Dat telt in mijn geval ook voor brieven, kaarten met een persoonlijke boodschap, de tekeningen die mijn metekindje en neefjes voor ons hebben gemaakt, de mooie scrapbooking albums die lieve Annelies voor me heeft geknutseld, mijn bullet journals, …
Verzamelingen zijn nog zo iets moeilijk. Als kind ben ik theezakjes beginnen verzamelen en dat ben ik jarenlang blijven doen maar eigenlijk doe ik daar niets mee. Ik heb ook een heel mooie collectie bladwijzers maar slechts enkele daarvan worden daadwerkelijk gebruikt. Elk weekend haal ik een aantal exemplaren uit mijn kaft en die gebruik ik dan de komende maanden. Maar ook dit is iets dat vooral bewaard blijft én mooi is om naar te kijken maar niet volledig wordt benut.
Dus tja, het gaat sowieso een langdurig project worden om beetje bij beetje te ontspullen en niet alles te willen bijhouden omdat het misschien ooit eens van pas zal komen.
Ben jij daar wel goed in? Of heb je net als ik heel wat zaken waar je moeilijk afscheid van kan nemen?
Het ligt er een beetje aan wat. Ik heb laatst ook best flink opgeruimd. Van kleding kan ik wel makkelijker afscheid nemen, trouwens. Hobbyspullen vind ik wel lastig, omdat ik met fases iets heel veel doe en dan vervolgens lang kan laten liggen… Maar dan kan ik het ook zomaar ineens weer oppakken.
En mijn kaarten van Postcrossing kan ik moeilijk wegdoen. Gelukkig hoeft dat ook nog niet, kom nog geen ruimte te kort.
Zo gaat het bij mij ook. Mijn focus kan plots heel gericht zijn op één of twee soorten creatieve hobby’s en dan na een tijdje weer verschuiven naar iets anders. Zo ben ik momenteel vooral aan het haken en met papier aan het knutselen terwijl kruisjessteek, juwelen en breien al een hele tijd stil ligt. Doe je nog steeds aan Postcrossing of ben je daar ondertussen mee gestopt? Ik doe enkele directe swaps maar vind het wel heerlijk om te doen. Die mooie kaartencollectie zie ik me ook niet snel wegdoen. Al probeer ik me wel te beperken tot kaarten die me echt aanspreken.
Ik herken dat, ook ik ben in bepaalde opzichten een verzamelaar, maar met het ouder worden, toch een voordeel van ouder worden, merk ik dat ik makkelijker spullen weg kan doen, zeker als er geen echte of helemaal geen emotionele waarde aan zit.
Zaken zonder emotionele waarde zijn het makkelijkste hé. De andere worden hier ook te hard gekoesterd om er afscheid van te nemen.
Oh dit is wel herkenbaar hoor. Ben er nu wel mee gestart om écht eens te gaan ruimen. Vooral ook veel speelgoed van Noa (die hij zelf niet weg wil doen dus tsja…) Gelukkig nu met onze zolder veel ruimte om achter de schotten weg te zetten + we zijn bij de IKEA vorige week bakken gaan halen, dus dan kan ik weer aan de slag met sorteren en opruimen.
Je krijgt echt zoveel bij elkaar hé. Zelf ben ik momenteel met de collectie kookboeken aan de slag gegaan. Er liggen er opvallend veel klaar om op Vinted te plaatsen en/of naar de Kringwinkel te brengen.
Ik ben een verzamelaar, maar kan ik best makkelijk dingen wegdoen. Het is inderdaad oppassen dat ik niet te snel iets wegdoe van bepaalde hobby, want die komt ooit misschien nog wel eens terug. Van kleren en boeken kan ik gelukkig heel makkelijk afscheid nemen.
Als je een boek niet langer wil (her)lezen of kleding niet langer past om niet helemaal goed zit waardoor het in je kast blijft hangen heb je er ook niet veel aan hé. Dan neemt het alleen maar ruimte in. Dit weekend moest mijn kookboekcollectie er aan geloven en het ziet er naar uit dat bijna de helft van die verzameling zal verdwijnen.
Ik vind het zelf heel moeilijk om afscheid te nemen van bepaalde zaken, zeker die met emotionele waarde of ook een favoriet kledingstuk bijvoorbeeld. Kinderboeken waarvan de zonen vonden dat ze weg mochten heb ik zeker de helft dan nog bewaard… Stap voor stap zoals je het nu doet lijkt mij dus zeker ok! Veel succes en niet te streng zijn voor jezelf 😉 Oh ja, ik las ooit het boek van Marie Kondo en zij gebruikte “it sparks joy” om te houden en indien niet dan weg ermee. Dat hielp me zeker met kleding, ook om bewuster te kopen. En zelfs om toch enkele boeken een nieuw huis te geven…
Dat van de favoriete kledingstukken heb ik zelf ook. Er ligt een katoenen pyamabroek met Harry Potter print in de kleerkast die ondertussen zo dun is geworden van het vele wassen dat ze elk moment kan stuk gaan. Maar zolang dat niet het geval is blijft ze daar mooi liggen. Marie Kondo is ook degene die zei dat we niet meer dan 30 boeken mochten hebben dus ik weet niet of ik naar haar wil luisteren. 🙂 Maar dat van die ‘it sparks joy’ snap ik wel en soms kunnen dat heel gekke dingen zijn. Mijn kookboekencollectie is dit weekend onder handen genomen en daar zaten heel wat niet sprankelende boeken bij die ondertussen klaarstaan om weg te doen. De collectie is zelfs bijna gehalveerd.
Het ligt er aan wat, sommige dingen kan ik zonder moeite zomaar weg doen. Met andere lukt het me dan weer totaal niet, vaak omdat er een sentimentele reden / waarde aan vasthangt.
Heel herkenbaar, van iets met een sentimentele waarde kan ik zelf ook geen afscheid nemen.
Ik ben pas geleden wat flink gaan ruimen. Soms lastig maar heb echt een bewuste keuze gemaakt wat te gaan minderen. Extra kamer opgeruimd, ook met speelgoed van Noa. Sommige dingen op Vinted, soms naar de kringloop of voor heel goedkoop op marktplaats. Vind het altijd wel fijn er ‘iets’ voor terug te krijgen, dan kan ik hiervan weer iets nieuws kopen voor Noa 😉
Ik heb wel echt een aantal bakken met oude spullen van M. mijzelf en Noa van vroeger. Oh en fotoboeken van mijzelf van vroeger. Dat is dan wel weer nostalgie. Fijn deze reminder, want wil nog een boek maken voor Noa – ik weet hoe leuk dat is om van vroeger te hebben.
Je krijgt echt zoveel bij elkaar hé. Ik vind het ook fijn wanneer ik er of iets voor terug krijg of iemand blij mee kan maken. Mijn kookboekencollectie is bijvoorbeeld vrijwel gehalveer en een aantal van die boeken plaats ik op Vinted terwijl andere werden uitgedeeld.
Fotoboeken zijn fijne herinneringen hé. Ik wil nog eens een tweede scrapbooking album maken met foto’s van mijn metekindje. Hopelijk lukt dat dit jaar nog.
Want nu lijkt het er net voor te zorgen dat ik niet weet waar eerst te beginnen.
Oh, Liesbet, zooooo herkenbaar! En niet alleen de verzamelwoede en de “misschien komt dit ooit wel eens van pas” mentaliteit, maar ook het zoveel willen doen en zoveel ideeën opslaan, om dan uiteindelijk in keuzestress te bevriezen en niks te doen, of slechter, nog meer ideeën en “voor-ooit-eens” dingen te vergaren!
Mijn grote valkuil bij het opdoen van maakideeën is dat ik me vaak laat meeslepen tot en met het vergaren van alle benodigdheden, om dan met startvrees te zitten tot het volgende op mijn pad komt. Zo heb ik inderdaad al veel te veel spullen vergaard, niet alleen wolletjes en stof, maar ook andere knutselspullen als washitapes, stickers, papiertjes, kralen en parels, verf, etc… Dus ja, mijn huidige ingesteldheid is om niks meer van wol en knutseldingen te kopen. Als ik één of andere maakkriebel opraap, dan forceer ik mezelf het rond dingen in huis te organiseren. Helaas ben ik nog niet zo succesvol geweest dit jaar. Aan de ene kant heb ik nog niks gekocht, maar aan de andere kant vind ik altijd dat wat ik in huis heb net niet perfect is voor wat ik in mijn hoofd heb, waardoor van het daadwerkelijke maken ook niks in huis komt. *zucht* Perfectionisme is toch vaak meer een vloek dan een zegen
Met de overdaad aan boeken boek ik dit jaar toch al wat vooruitgang.
Ok, ik heb nog steeds veel abonnementen lopen die ik niet durf opzeggen, maar ik heb wel al goeie vooruitgang gemaakt in het lezen van boeken VOOR het vervolg ook in speciale editie uitkomt, zodat ik bewuster koop wat ik wil en niet koop uit FOMO.
Boeken die mij niet lagen na lezen of waar ik echt na meermaals op mijn maand-TBR plaatsen nooit zin in heb, probeer ik steevast naar de “unhaul” kast te verhuizen voor Vinted. Enige probleempje met Vinted is dat die boeken dan wel nog niet daadwerkelijk uit huis zijn, maar goed, babystapjes
Dat is het fijne aan een blog hé. Zo ontdek je dankzij dit soort blogposts al snel dat je niet de enige bent die dit een uitdaging vindt en net door alle opties vaak niet goed weet wat eerst te doen.
Ik heb echt al zo vaak voorgehad dat ik niet het juiste papier in huis lijk te hebben maar ik probeer me nu zoveel mogelijk voor te houden dat vrienden en familie sowieso blij zijn met post en dat het heus niet perfect moet zijn (en ik dus ook niet). Maar dat perfectionisme afleren blijft eveneens een uitdaging.
Dit leek iets wat ik zelf geschreven zou kunnen hebben! Ik ervaar de laatste weken / maanden ook een gevoel van onrust door ’te veel’. De komende (zomer)maanden wil ik er ook eens met de grove borstel door gaan, want ik geloof ook wel dat minder prikkels voor een leger hoofd zorgen. Alleen eraan beginnen, dat is inderdaad soms lastig. Ik ga me voornemen om elke week één hoekje/kast/stuk aan te pakken!
En ook hier: heel wat spullen met een waarde, daar kan ik ook moeilijk afscheid van nemen…
Beetje bij beetje is voor mij ook de enige manier waarop het lukt. Dat betekent dat ik er lang over doe maar kast per kast lukt inderdaad ook hé. Niemand zegt dat het vlug moet gaan en ieder opgerommeld hoekje is een plus.