It’s my birthday and I dream if I want to

Eind april vroeg een vriendin me of ik een wenslijst voor mijn verjaardag wilde samenstellen. Nu heeft die vriendin meestal zelf geweldige ideetjes wat pakjes betreft want dankzij haar heb ik bijvoorbeeld de Kate Daniels-serie ontdekt. Maar ik wilde haar natuurlijk wel helpen en ging er dan ook eventjes rustig voor zitten. In het begin moest ik echt even nadenken maar al snel bedacht ik allerlei zaken die ik niet snel voor mezelf zal kopen maar eigenlijk wel leuk vinden. Ik maakte er uiteindelijk een vrij uitvoerige lijst van zodat ik hem kon delen wanneer iemand anders nadien dezelfde vraag zou stellen. Het samenstellen van die wenslijst zorgde er echter ook voor dat ik in gedachten een niet-zo-realistische wishlist bedacht en die deel ik vandaag – nu ik ook effectief jarig ben – met jullie.

Een boekenkast met dezelfde vaardigheden als Hermione’s handige tasje = nooit meer plaatsgebrek <3

Smullen zonder bij te komen (ik vermoed dat ik niet de enige ben die deze droom koestert)

Als bovenstaande niet lukt wil ik graag op zijn minst de optie om de calorieën van lekkernijen die uiteindelijk niet zo lekker bleken te kunnen terugzenden naar daar waar ze vandaag komen.

Dobby (Yep, nog steeds na al die tijd)

Of een magische spreuk die ervoor zorgt dat er nergens geen stof, pluisjes of losgedwarrelde haren blijven liggen.

Zodra ik één van de twee eerder vermelde heb wil ik heel graag een hond of kat. Daarmee gaan wandelen en knuffelen lukt me hopelijk wel maar al het bijkomende kuiswerk is een te zware belasting. (Echt waar, het is fysiek te belastend, het is geen excuus om minder te moeten kuisen)

Ik wil kunnen verdwijnselen zodat ik vaker offline met collega-bloggers kan afspreken.

Ik wil een remembrall met een een speciale update of widget waardoor hij in staat is om al mijn nachtelijke inspiratie (die ik anders steeds opnieuw vergeet neer te pennen) meteen opslaagt en catalogiseert.

Een siroopje van Mme. Pomfrey. Het smaakt ongetwijfeld bizar slecht maar ze verrichten wel wonderen.

Afvallen wanneer je naar een loopwedstrijd (of eenders welke andere sportcompetitie) KIJKT.

Vertaler-oortjes die je de keuze geven om uit dialecten te kiezen. Wedden dat die ene saaie uiteenzetting plots een pak interessanter klinkt wanneer je hem hoort in het accent van Jamie Fraser of Newt Scamander.

14 gedachten over “It’s my birthday and I dream if I want to”

    1. Nooit meer afscheid moeten nemen van boeken omdat je plaats moet maken. Dat is waarschijnlijk de droom van vrijwel elke boekliefhebber.

    1. Dat zie ik dus helemaal zitten vermits manlief de Ronde volgt én ’s avonds ook nog eens naar de show kijkt waarin heel de rit besproken wordt. I’d be damn skinny in no time. Dat zou dan weer een beetje opwegen tegen het feit dat die sportcommentaar me afleidt tijdens het lezen.

  1. Ik wil ook af van al dat stof! Zeker als de zon recht binnen schijnt in de living zie je overal stof stof stof, zelfs als ik één minuut geleden stof heb afgedaan, grrr.

    En die calorieën teruggeven van iets dat niet lekker was, zou ik ook wel willen. Sommige dingen die er lekker uitzien zijn de calorieën echt niet waard.

    1. Of als dat tweede teveel gevraagd is kunnen ze misschien een ander soort sponsorloop organiseren. Eentje waarbij je een loper een bedrag betaald per gelopen kilometer (zo doen ze het nu) maar die persoon verbrand dan wel speciaal voor jou wat calorieën. 🙂

Laat een reactie achter bij Zwartraafje Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.