Titel: Een magiërs handleiding voor defensief bakken
Auteur: T.Kingfisher
Uitgeverij: Boekerij
Bladzijden: 315p.
Bron: eigen collectie

De veertienjarige Mona is niet zoals alle andere magiërs die de stad verdedigen. Ze heeft geen controle over bliksem en kan ook niet met water praten. Haar compagnon is een zuurdesemstarter en haar magie werkt alleen op baksels. Ze heeft een comfortabel leven in de bakkerij van haar tante, waar ze de klanten vermaakt door de peperkoekenmannetjes op de toonbank te laten dansen.

Wanneer Mona op een ochtend de bakkerij opent en een lijk vindt, neemt haar leven een duistere wending. Er sluipt een moordenaar door de straten en het lijkt erop dat Mona zijn volgende doelwit is. Als ze door een reeks bizarre gebeurtenissen verantwoordelijk wordt voor de verdediging van de stad tegen militaire aanvallen – natuurlijk met de hulp van haar trouwe peperkoekenmannen en de chagrijnige zuurdesemstarter Bob – blijkt algauw dat de moordenaar niet Mona’s grootste probleem is.

Mijn mening:

Voor iemand die zowel van fantasy als bakken houdt klonk de samenvatting van dit boek meteen interessant. Dit leuke idee en het feit dat ik benieuwd was naar de boeken van T.Kingfisher was voldoende motivatie om het boek een kans te geven alleen moet ik achteraf bekeken bekennen dat het precies niet de beste keuze was om via dit boek het werk van deze schrijfster te willen verkennen.

Ik vond het fijn dat het verhaal wat grimmiger is ten opzichte van andere jeugdboeken. Op dit vlak kleurt het boek zeker buiten de lijntjes én dat is voor alle duidelijkheid een pluspunt.

Want ik minder positief vond was het feit dat ik totaal geen klik voelde met de personages en dat het verhaal mede hierdoor traag op gang kwam. Enerzijds verfrissend om een hoofdpersonage te hebben dat geen held wil zijn en liefst ook niet in de aandacht wil staan. Maar anderzijds zorgde het er samen met haar reacties in bepaalde situaties voor dat ze vaak jonger leek aan te voelen dan ze werkelijk is. Ik had ook niet echt het gevoel dat er bij de hoofdpersonages veel persoonlijke groei te bespeuren was naarmate het verhaal vorderde.

Eigenlijk vond ik Bob en het peperkoeken-mannetje fijnere (neven)-personages. Beiden lieten me immers vaker glimlachen dan de hoofd-personages.

Daarnaast duurde het ook even om de schrijfstijl van Kingfisher gewoon te worden vermits die met momenten vrij staccato overkwam. Op zich is het wel vrij vlot geschreven maar het leek teveel richtingen te willen uitgaan en op andere momenten net te blijven hangen.

Een magiërs handleiding voor defensief bakken is vermakelijk en gebaseerd op een origineel concept maar niet altijd even consistent waardoor het me niet voldoende kon overtuigen. Als je een cake in de oven hebt staan en de temperatuur is niet consistent dan rijst dat gebak ook niet naar behoren. Behalve natuurlijk wanneer Mona ingrijpt.

Die inconsistentie en het feit dat ik niet echt een klik voelde met de personages zorgde ervoor dat mijn leeservaring ook wisselvallig was. Ik heb serieus moeten doorbijten alsof het (sorry Mona) een taai brood was om doorheen het boek te geraken. Al had het me misschien wel overtuigd indien ik het als kind had gelezen.