Titel: Emily Wildes atlas der Anderlanden
Reeks: Emily Wilde #2
Auteur: Heather Fawcett
Uitgeverij: Uitgeverij Zomer & Keuning
Bladzijden: 365p.
Prijs: 25€
Bron: recensieboek

Emily Wilde heeft zojuist ’s werelds eerste feeënencyclopedie geschreven. Ze heeft veel geleerd tijdens haar avonturen, waaronder dat haar collega-wetenschapper en voormalige rivaal Wendell een verbannen feeënkoning is, die op de vlucht is voor zijn moordlustige moeder. Emily’s volgende project is om een atlas van de feeënrijken te maken. Terwijl ze haar onderzoek voorbereidt, verschijnt een groep huurlinggmoordenaars in Cambridge, gestuurd door de feeënkoningin. Ternauwernood kunnen Emily en Wendell ontsnappen, maar het is duidelijk dat Wendell niet langer veilig is in de sterfelijke wereld. Ze vluchten samen naar de Oostenrijkse Alpen, waar ze op zoek gaan naar de sleutel om hen te bevrijden van de duistere plannen van zijn familie …

Mijn mening:

Dit boek kwam opvallend sneller op gang dan zijn voorganger. Dit kwam deels doordat ik ondertussen vertrouwd ben met zowel de schrijfstijl als fantasywereld maar evengoed doordat het verhaal al binnen enkele bladzijden actie én de start van een nieuwe avontuur bevat. Daarnaast is er ook meer persoonlijke interactie tussen de personages wat er voor zorgt dat je nog sneller door heen mee op sleeptouw wordt genomen.

Emily Wildes atlas der Anderlanden start op de universiteit in Cambridge maar leert ons al snel zowel nieuwe personages kennen als een nieuwe locatie als achtergrond voor het Emily en Wendell’s verhaal.

In het eerste boek moest ik er even aan wennen maar ik ben ondertussen echt fan van Heather Fawcett’s schrijfstijl én van haar personages. Emily is niet het meest toegankelijke personage maar weet je als lezer toch voor zich te winnen. Het is fijn om haar te volgen terwijl ze na haar start als geïsoleerde eenzaat door steeds meer mensen en wezens omringd wordt en zich daar aan aanpast zonder zichzelf te verliezen.

Ik vind het ook leuk dat de schrijfstijl de manier van denken van het hoofd-personage weerspiegelt. Haar dagboek-fragmenten zijn soms behoorlijk chaotisch en soms lijken er zelfs stukjes te missen maar dit past dan ook perfect bij wat ze op dat moment meemaakt waardoor je de chaos als lezer mee aanvoelt en de gebeurtenissen ook bij de lezer verwarring oproepen.

Daarnaast was het ook een heel groot pluspunt om te kunnen ontdekken dat Emily Wildes atlas der Anderlanden geen last heeft van het second book syndroom. De knusse sfeer is nog steeds heel aanwezig, het voelt geen moment aan alsof het wordt uitgesponnen en het verhaal blijft meeslepend én fascinerend.