Richelle Mead - Academicus Vampyrus - saga
Ja hoor, ik weet het. De Academicus Vampyrus reeks heb ik al een hele tijd geleden gelezen, maar vermits ik onlangs eindelijk toekwam aan het lezen van 'Bloedverwanten' vond ik dat ik hen hier beide dringend moest vermelden. Ondertussen al weer een tijdje geleden ontleende ik het eerste boek uit deze reeks bij de bibliotheek en begon er in te lezen zonder echt te weten wat me te wachten stond. Al gauw zat ik helemaal in het verhaal en op het einde van het boek wou ik meteen verder lezen in het volgende boek. Gelukkig kon ik zowel deel twee en drie, die vrij kort na elkaar vertaald werden, reserveren waardoor ik niet al te lang moest wachten vooraleer ik verder kon lezen.
Na het lezen van die boeken was ik helemaal verslaafd en toen bleek dat we nog een hele tijd moesten wachten vooraleer de volgende boeken vertaald zouden worden. Gelukkig had een goede vriendin van me, net als ik niet het geduld om daar op te wachten en had ze de volledige reeks in het Engels besteld. Dankzij haar moest ik dus gelukkig niet te lang meer wachten vooraleer ik te weten kwam hoe het mijn in die periode favoriete hoofdpersonages, verder verliep.
Op het einde van het laatste boek uit deze reeks, moest ik echter wel afscheid nemen van Rose, Dimitri, Lissa, ….. maar toen al werd gezegd dat er een soort van 'spinoff'-reeks zou volgen, waarbij Richelle Mead andere personages zou gaan volgen. Hierop moest wel eerst een tijdje gewacht worden, gelukkig was de Academicus Vampyrus-reeks goed afgerond, want anders had dat wachten zeker veel te lang geduurd.
Wat ik persoonlijk erg leuk vind aan Richelle Mead's boeken is het feit dat ze haar personages erg goed uitwerkt. Ze focust zich niet enkel op één of twee hoofdpersonages, maar werkt ook de karakters van hun vrienden, klasgenoten, familieleden en leerkrachten vrij gedetailleerd uit. Je leeft natuurlijk veel sneller mee met personages wanneer je hun karaktertrekjes leert kennen, maar ook weet wat hun achtergrond is en waarom ze bepaalde beslissingen nemen.
Ook het feit dat de schrijfster een onderscheid maakt tussen de verschillende soorten vampiers sprak me wel aan. Iedere mens is uniek en dat telt natuurlijk evengoed voor vampieren, dus moet je hen niet allemaal over dezelfde kam scheren. Zo leert Richelle Mead ons dat er Moroi zijn, oftewel volbloed vampiers, elk met hun eigen persoonlijkheid. Deze vampiers hebben bloed nodig om te overleven, maar zorgen er wel voor dat de mensen die hen voeden dit zelf ook overleven. De Strigoi daarentegen zijn vampiers die hun bloedlust niet trachten te bedwingen en mensen enkel als bloedbron zien en er dan ook niet mee inzitten om hen te doden. En dan heb je nog de Dhampiers, dit zijn halfbloed-vampiers, half mens en half vampier, die worden opgeleid tot bewakers voor de Moroi.
Ik heb erg genoten van deze serie. De boeken lazen erg vlot, de personages waren goed uitgewerkt waardoor je ook op mindere momenten verder wou lezen. Maar ik moet ook eerlijk toegeven dat ik me af en toe ergerde bij sommige personages hun acties en manier van denken. Al is dit waarschijnlijk ook wel noodzakelijk voor een verhaal, in het echte leven kom je ook niet met elke persoon even goed overeen en stel je jezelf ook wel eens vragen bij sommige beslissingen die mensen nemen. Ergens is het dan ook maar normaal dat je tijdens het volgen van de avonturen van enkele karakters gedurende een hele reeks, het niet altijd met hen eens bent. :)