Titel: Vaste grond (Thunder Point, #1)
Auteur: Robyn Carr
Uitgeverij: Harlequin
269 p.
“Cooper is net van plan om langs te gaan bij Ben, een vriend van hem, als hij bericht krijgt dat deze is verongelukt. Toch reist hij af naar Thunder Point, het plaatsje waar Ben aan het strand een bar runde. Hij wil zijn vriend de laatste eer bewijzen, en daarna trekt hij weer verder. Dan hoort hij dat Ben hem een stuk land aan de kust heeft nagelaten. Het ziet er dus naar uit dat hij nog even zal moeten blijven…
Na een pijnlijke scheiding is Sarah Dupre helemaal klaar met mannen. Ze heeft ze trouwens ook niet nodig, want ze heeft genoeg aan haar boeiende baan bij de Kustwacht en aan de zorg voor haar broertje. Als Cooper haar pad kruist, en ze moet toegeven dat de aantrekkingskracht tussen hen tweeën overweldigend sterk is, is ze dan ook niet blij.
Cooper wil niets liever dan verder reizen, en Sarah blijft het liefst veilig in haar eigen wereldje. Waarom kunnen ze elkaar dan niet loslaten?”
Verhaal:
Cooper’s leven heeft veel weg van een nomadenbestaan. Voor zijn werk was hij al voortdurend onderweg, maar sinds hij gestopt is bij zijn laatste werkgever is er eigenlijk niets dat hem aan één plek weet te binden. Dankzij zijn caravan kan hij overal naar toe wanneer hij maar wil. Wanneer hij echter bericht krijg dat een ex-collega en vriend onverwachts overleden is, zet hij koers naar Thunder Point. In dit kleine dorpje leefde zijn vriend Ben op een afgezonderde plek, maar al snel blijkt dat hij een graag geziene bewoner was.
Oorspronkelijk was Cooper’s plan om zijn vriend een laatste eer te bewijzen en vervolgens verder te trekken. Maar bij aankomst krijgt hij onverwachts te horen dat Ben hem al zijn bezittingen heeft nagelaten. Een vervallen bar die meerdere doelen dient, maar ook een groot stuk grond. Het bewijzen van de laatste eer die hij in gedachten had, lijkt iets grootschaliger te worden dan wat hij in gedachten had. En terwijl hij eerst in Thunder Point bleef hangen omdat hij wil weten wat er met Ben is gebeurd en wie zijn vrienden waren, geraakt hij later ondanks zijn avontuurlijke nomadenbestaan gehecht aan de plek.
Terwijl hij meer over Ben te weten komt, leert hij ook de bewoners van dit kleine dorpje kennen én wanneer hij ook Sarah ontmoet lijkt het er stilletjes aan op dat in Thunder Point blijven verleidelijker is dan zijn tocht verder te zetten …
Mijn mening:
Blijkbaar heeft Robyn Carr een hele massa enthousiaste fans achter zich staan. Ik had al enkele keren de covers van de Thunder Point-serie online zien voorbijkomen en vrijwel iedere keer was daar een heel positieve reactie aan gekoppeld. Zo iets maakt me natuurlijk nieuwsgierig en na het lezen van ‘Vaste grond’ begrijp ik ook waarom haar boeken zo geliefd zijn. Ik heb zelf immers ook genoten van dit ontspannende boek. Niet enkel heeft ze een heel vlotte schrijfstijl, de schrijfster slaagt er ook goed in om op een vrij beknopte manier een duidelijk beeld te vormen van dit havenstadje. Een dorpje waar je wel kleine zaken zal terugvinden maar geen grote ketens. Nu ja, het plaatselijke McDonalds-filiaal is hier de enige uitzondering op. Verder is het aanbod beperkt tot het eetcafé waar de bediening alles van iedereen lijkt te weten, een benzinestation, kruidenier, bakker, … De essentials zijn aanwezig én football lijkt naast een bezoekje aan de bar of een kampvuur aan het strand, het enige entertainment te zijn voor de bewoners van Thunder Point. Voor een ziekenhuis of een speciaalzaak moet je echter naar één van de grotere en meer toeristische stadjes trekken.
Toch is het net de gemoedelijke sfeer van dit kuststadje én het feit dat de bewoners meer doen als elkaar herkennen. Men helpt en begrijpt elkaar. Maar verwelkomt ook buitenstaanders zodat Cooper binnen de kortste keren deel uitmaakt van hun gemeenschap. Dankzij die omschrijvende schrijfstijl voelde ik me net als Cooper, al snel helemaal thuis als genoot ik ervan om als een onzichtbare getuige het reilen en zeilen in Thunder Point te volgen.
Ik vond het persoonlijk euk dat Sarah en Cooper elkaar niet meteen al ontmoeten. Ze leren elkaar via andere mensen kennen en die geleidelijke ontwikkeling was best wel aangenaam. Dat je hierdoor meteen ook de andere bewoners tegenkomt is natuurlijk een bijkomend voordeel. De focus ligt dan ook niet enkel op beide personages, maar is mooi verdeeld over de verschillende karakters die in ‘dit boek aan bod komen.
Mocht het nog niet helemaal duidelijk zijn … ik heb erg genoten van dit ontspannende eerste deel uit de Thunder Point-reeks. Daarom ben ik alvast benieuwd of de volgende boeken me ook zo goed gaan bevallen.