Het bottenseizoen - Samantha Shannon
Titel: Het Bottenseizoen
Auteur: Samantha Shannon
Uitgeverij: Prometheus
435p.
“Het is het jaar 2056. Scion, die dan de touwtjes in handen heeft, beschouwt helderziendheid als een plaag en wil alle zieners uitroeien. De negentienjarige Paige Mahoney werkt in de Londense onderwereld, in de wijk Seven Dials, voor een mime-lord genaamd Jaxon Hall, een criminele helderziende. Paige is een droomdoler, een helderziende die anderen via droombeelden kan voelen. Alleen door te ademen pleegt ze al hoogverraad. Het regent op de dag die haar leven zal veranderen. Ze wordt aangevallen, gekidnapt en getransporteerd naar Oxford, de stad die al tweehonderd jaar gezocht wordt. Daar ontmoet ze Warden, een Refaïet met een donkere huid en grote gele ogen. Hij is het mooiste en meest beangstigende wat ze ooit heeft gezien – en hij zal haar uiteindelijk beschermen.“
Het Londen zoals wij het nu kennen bestaat niet meer. De mensen kennen het in 2056 als Scion Londen. De hele stad in ondergedeeld volgens een uniek stedelijk verdeelsysteem. Een gestructureerd en ordelijk systeem, dat er voor zorgt dat Scion zijn slogan 'Geen veiligere plaats' verdiend heeft. Alleen telt die slogan niet voor de hele bevolking. Voor de 'Onnatuurlijken' is het zelfs een heel gevaarlijke plek om te (over)leven.
Het huidige bestuur dat de naam Scion draagt werd immers opgericht als een reactie op een zogenaamde epidemie van helderziendheid. Van toen werd elke vorm van onnatuurlijkheid verantwoordelijk gesteld voor wat er ook maar misloop in de wereld. En Scion is eigenlijk een levende machine die constant jacht maakt op zieners, orakels, mediums, …
Doordat ze zo verstoten en opgejacht worden leven de meeste van hen in de criminele onderwereld. Waar ze trachten te overleven en uit de handen van de Scion te blijven. Wanneer Paige er niet in slaagt om hen te ontvluchten komt ze in Oxford terecht. De verloren stad, een plek die ze enkel kent uit verhalen die stilletjes gefluisterd werden. Een plaats die in niets lijkt op Scion, maar nog steeds geen veilige plek is voor haar. Een stad die hier onder een heel andere naam bekend staat en waar wezens leven waar ze nog nooit over heeft horen praten, zelfs niet fluisterend....
De voorbije jaren werd vrij regelmatig een boek gepromoot als opvolger van Harry Potter. Of de auteur was de nieuwe J.K.Rowling, of de fans van Harry Potter gingen sowieso van dit nieuwe boek genieten, … Meestal vond ik die boeken wel heel ontspannend, maar snapte ik de vergelijking met J..K.Rowling's fantasiewereld niet.
Het Bottenseizoen is een heel ander verhaal, maar dit keer snap ik deze vergelijking wel. Niet omdat de auteur voor dezelfde uitgeverij schrijft als J.K.Rowling. Zelfs niet doordat dit boek het eerste deel uit een nieuwe Fantasy-reeks is. Al ben ik wel heel blij dat dit boek nog maar de start is van Paige's avontuur.
Het is echter Shannon's schrijfstijl, de opbouw van haar verhaal en de wereld die ze tot stand brengt die er voor zorgt dat ik begrijp waarom men haar nu al promoot als de nieuwe J.K.Rowling. In 'Het Bottenseizoen' ontdekken we een parallele wereld waar de gewone bevolking niets van af weet, we ontmoeten verschillende jongeren – elk met hun eigen talent dat hen tevens ook onderverdeeld in een specifieke groep, … Hedendaagse thema's zijn mooi verwerkt doorheen het verhaal, het hoofdpersonage wordt blootgesteld aan de ene openbaring na de andere, ze wordt getraind, maar leeft continu in onzekerheid doordat ze niet weet wie wel/niet te vertrouwen valt.
Maar bovenal slaagt Samantha Shannon er in dit boek in om een heel nieuwe fantasiewereld tot leven te brengen. Een wereld die vernieuwend, intrigerend, avontuurlijk én bedreigend is. Laat je niet afschrikken door het schema van de Zeven ordes, de kaart of de begrippenlijst. Die deden me eerst vermoeden dat het een 'zwaar' boek zou worden. Je moet wel alert zijn om van elk personage de vaardigheden, karaktertrekjes, hun achtergrond en loyaliteit te onthouden vermits iedereen een radartje vormt van het groter geheel én je anders al snel het overzicht zou kunnen verliezen. Het boeiende verhaal weet je echter automatisch de hele tijd bij de pinken te houden en doet je verlangen naar meer.