De taal der spreuken / Blake Carlton
Titel: De taal der spreuken
Auteur: Blake Carlton
Uitgeverij: L.S.Amsterdam
381 p.
“Nicodemus Kras is een van de snelste spreukschrijvers in Sterrenstee – dé universtiteitsstad voor magiërs. Met magie trekt hij de woorden letterlijk van hun bladzijden om er spreuken mee te vormen. Van simpele paragrafen die deuren ontsluiten tot ingewikkelde alinea's waarmee steen tot leven wordt gewekt, Nicodemus kan het allemaal, en zelfs in twee magische talen, en dat is uniek voor iemand van zijn leeftijd. Maar Nicodemus heeft één probleem: hij kan niet spellen. Als één van de begaafdste magiërs uit het land wordt gedood door een verkeerd gespelde spreuk, zijn alle ogen meteen op hem gericht. Wie anders dan de assistent van de befaamde magister Agwu Shannon kan dit voor elkaar hebben gekregen?”
De magische taal leren is als het leren van wiskunde of lezen, je moet om te beginnen de tekens begrijpen. Waar we het bij lezen en wiskunde hebben over letters en cijfers, bestaat de magische taal uit runen. Magiërs zijn in staat om met spierkracht runen te vormen en deze tot zinnen te rijgen die ze vervolgens de wereld in werpen om hun magie te verwezenlijken.
Niet iedereen beschikt over deze aanleg en sommige hebben deze wel maar tevens ook een beperking die er voor zorgt dat ze de magie niet correct kunnen spelen en door hun aanraking geschreven spreuken vervormen. Deze magiërs worden kakografen genoemd en worden door de magische gemeenschap vaak als 'waardeloos' beschouwd.
Nicodemus is één van deze kakografen, maar in sommige zaken verschilt hij echter met zijn andere soortgenoten en net deze verschillen maken hem tot een onwetende pion op het schaakbord van andere spelers.
Ik vond het moeilijk om snel in het verhaal te komen. De schrijver vuurt de ene gebeurtenis na de andere op de lezer af, maar doordat je nog niet op de hoogte bent van de betekenis achter deze gebeurtenissen of de voorgeschiedenis die eraan vooraf ging is het als lezer erg moeilijk om je volledig in het verhaal te verliezen. Niet enkel aan het begin van het verhaal, maar ook bij sommige andere fragmenten in het boek is het net deze overrompeling van informatie die het verhaal wat stroever doet verlopen. Het is natuurlijk wel realistisch, vermits ook in het dagelijkse leven nooit alles is wat het op het eerste zicht lijkt te zijn. Voor iemand als mij, die tijdens het lezen volledig wil wegduiken in het verhaal en de op papier tot leven gekomen fantasiewereld, is dit boek echter minder ontspannend.
Wie houdt van intriges, valstrikken en vervloekingen en er niet mee inzit om een verhaal lang alert te zijn om niet verstrikt te geraken in het kluwen van gebeurtenissen, wendingen en onthullingen, gaat echter ontzettend genieten van dit verhaal.
Er zijn echter ook een aantal zaken waar ik wel van genoten heb. Zo heeft Blake Carlton een heel mooie omgeving tot stand gebracht. Sterrenstee en zijn gigantische bibliotheken, de spreukbeelden die elk mogelijke vorm kunnen aannemen en ieder hun eigen functie hebben, … Er komen in dit verhaal heel veel personages en wezens aan bod, maar de verwantschap tussen hen wordt steeds goed uitgelegd en ze spelen allemaal een rol in dit boek. Ik noem mezelf vaak een boekenwurm maar dan heb ik het wel over de 'zit vrijwel continu met haar neus tussen een boek'-variant en niet de versie die in dit verhaal voorkomt.
Persoonlijk vind ik het erg knap hoe de auteur er in slaagt om zijn ervaringen met dyslexie in een mooi uitgewerkt fantasyboek neer te pennen. Hoe het hoofdpersonage net als mensen die met dyslexie door het leven gaan, minstens twee keer zo hard zijn best moet doen om iedereen te kunnen bijbenen. Hoe hij omwille van zijn aandoening vaak onderschat wordt, dat men zo gefocust is op die 'beperking/vervloeking' dat men geen oog heeft voor iemands vaardigheden en intellect. Tijdens het lezen waren er regelmatig opmerkelijke fragmenten die deze ervaringen erg mooi verwoorden. Met dit boek bewijst Blake Carlton vooral dat iemand met dyslexie niet persé als vervloekt moet beschouwd worden, maar eerder als getalenteerd.