Sophie Jordan - Firelight, Ziel van vuur
Bij dit boek laat de schrijfster je niet raden naar de aard van het hoofdpersonage. Dit keer dus geen 150 pagina's waarin stilletjes aan de sluier wordt opgetild, wel worden we meteen aan Jacinda voorgesteld en ook het verhaal komt meteen op dreef.
Jacinda is immers een draki, en niet zomaar een draki, ze is de eerste vuurspuwer sinds meer dan 400 jaar. Ik lees heel graag fantasy en ben dus al een hele boek mythische wezens tegengekomen tijdens het lezen. Maar na vampieren, elfen, weerwolven, tijdreizigers, …. las ik nu dus voor het eerst een boek dat over draken ging. Nu ja, eigenlijk is Jacinda niet echt een draak, een Draki is immers een afstammeling van draken, maar dan wel één die op het eerste zicht volledig menselijk lijkt te zijn.
Dit is trouwens hun best bewaarde geheim, want jammer genoeg zijn deze Draki enorm gewild bij Enkro's. Deze mensen benijden hen omwille van hun speciale gaven. Daarom zijn ze nooit veilig voor de Jagers, die hen opjagen en trachten te doden zodat ze hun bloed, huid en botten die helende krachten hebben, kunnen verkopen aan de Enkro's.
Wanneer Jacinda samen met haar vriendin Az, overdag gevlogen heeft en hierbij opviel bij een groep jagers, geraakt ze gewond en wordt ze ontdekt door één van hen. Om de één of andere reden doet deze jager echter iets totaal onverwachts en verraad haar niet aan zijn groep. Wanneer zij echter terug bij haar kolonie terecht komt, wil de koloniemeester haar bestraffen omdat ze een belangrijke regel overtreden heeft. Door overdag te vliegen heeft ze immers hun grootste geheim in gevaar gebracht en dit is onvergefelijk. Hun moeder, die na het overlijden van haar man, samen met haar twee dochters, Jacinda en Tamra bij de kolonie is blijven wonen, vlucht 's nachts met hen weg omdat ze het niet eens is met de straf die men in gedachten heeft. Haar zus is hier heel gelukkig om, want zij heeft zichzelf in tegenstelling tot haar zus, nooit kunnen manifesteren tot draak en werd daarom niet geaccepteerd in de kolonie.
Wanneer ze zich vestigen in een woestijngebied en in plaats van een thuis-opleiding, gewoon naar school mogen gaan is Tamra ontzettend gelukkig. Jacinda wil haar dit geluk gunnen, vermits ze zich steeds schuldig heeft gevoeld omdat haar zus niet aanvaard werd en zij wel. Nu zijn de rollen immers omgedraaid en is net zij de 'vreemde eend' terwijl haar zus snel nieuwe vrienden maakt op school. In dit droge gebied wordt het voor haar steeds moeilijker om te manifesteren, maar haar moeder koos deze plek bewust uit omdat ze wil dat Jacinda haar Draki laat uitsterven, net zoals zij voordien zelf deed.
Op deze nieuwe school komt Jacinda plots voor de jager te staan die haar liet ontsnappen. Will, herkent haar echter niet omdat hij haar in haar drakenvorm heeft gezien. Al snel ontdekt ze dat haar Draki die stilletjes aan, aan het wegkwijnen is, opnieuw opleeft wanneer ze in Will's gezelschap is. Hierdoor wordt Jacinda steeds opnieuw herinnert aan wat ze niet wil verliezen. Langs de ene kant is dit een enorme opluchting maar het is ook een groot risico, vermits ze het zich niet kan permitteren om onverwachts te manifesteren in zijn en andere mensen hun nabijheid.
Ze wil Tamra haar geluk niet ontzeggen, ze gunt het haar echt van harte, ook al denkt haar zus dat ze jaloers op haar is. Maar kunnen haar moeder en zus echt van haar verwachten dat ze haar innerlijke Draki laat sterven? Op die manier zou ze zichzelf immers in die mate wegcijferen tot ze slechts nog een schaduw van zichzelf is. Meer en meer begint ze zich af te vragen of het niet verstandiger zou zijn om in haar ééntje weg te vluchten. Op die manier kan zij zichzelf zijn en hebben haar moeder en zus de vrijheid om te doen wat ze zelf willen.
Ze overweegt om terug naar de kolonie te gaan, maar komt dan te weten wat die in gedachten hebben voor haar verdere bestaan. Als bestraffing willen ze immers haar vleugels knippen, zodat ze niet weg kan vluchten. Bovendien moet ze ook al is ze slechts 16, nu al met Cassian voor nakomelingen zorgen zodat het voortbestaan van haar vuurspuw-talent verzekerd is. Maar Cassian, die de zoon is van de koloniemeester én op wie haar zus Tamra al jaren verliefd is, is niet de persoon aan wie ze haar hart verloren heeft. Terugvluchten met Cassian wanneer hij haar gevonden heeft, is dus uitgesloten, zeker omdat hij tegen haar gelogen heeft.
En Will? Will is er nog steeds voor haar, maar zal hij naar haar blijven verlangen wanneer hij weet wie ze echt is? En nog belangrijker kent ze hem zelf wel goed, want ze heeft steeds vaker het gevoel dat hij iets voor haar verborgen houdt.
Sophie Jordan heeft een erg vlotte schrijfstijl die er samen met de korte hoofdstukken in dit boek voor zorgt dat het verhaal heel leuk wegleest. Maar ook erg snel, want sneller dan verwacht was ik al op de laatste bladzijde terecht gekomen. De uitwerking van Jacinda's twijfels en keuzes (het is immers niet makkelijk om te kiezen tussen je geliefden gelukkig te zien en zelf weg te kwijnen, of op komen voor jezelf) en de omschrijvingen van de verschillende soorten draken en hun individuele eigenschappen maken dit een heel leuk boek.Wie van fantasy houdt en graag eventjes wil ontsnappen in een ontspannend verhaal, zal dan ook ontzettend genieten van dit boek.