P.C.Cast - Godin bij Vergissing
Nee hoor, ik ben echt niet de enige die boeken wint. Al zullen jullie dat misschien wel denken dankzij al die blogposts met foto's van gewonnen exemplaren. (één tip: Heel véél meedoen met wedstrijden) Een tijdje geleden won een vriendin van me het boek 'Godin bij vergissing' van P.C.Cast en dit mocht ik vorige week van haar lenen.
Ik heb een heel deel van de 'House of Night'-boeken gelezen die deze schrijfster samen met haar dochter 'Kristin Cast' schreef en ook al waren die erg ontspannend om te lezen, dit boek ligt me veel meer. Het hoofdpersonage in dit boek is Shannon, een 35-jarige leerkracht. Ik snap dus niet zo goed waarom dit boek wordt ondergedeeld bij de Young Adult-boeken. Maar dat is dan ook de enige bedenking die ik tijdens het lezen van dit boek had.
Het verhaal begint wanneer Shannon naar een veiling van goederen gaat, hopend dat ze enkele koopjes op de kop kan tikken. Op deze veiling ontdekt ze een urne waarop een Godin is afgebeeld, die niet enkel hetzelfde opvallende haar heeft als zij zelf, maar ook exact dezelfde moedervlek op haar hand. Dankzij een bizar voorval kan Shannon de urne aanschaffen en neemt ze mee naar huis.
Op weg naar huis komt ze echter in een enorm onweer terecht, er lijkt een bliksem in te slaan en wanneer ze terug bij bewustzijn komt denkt ze dat ze in het ziekenhuis is beland. Pas geleidelijk aan ontdekt ze dat er iets niets pluis is. Haar vriendin en collega Suzannah ziet er niet enkel anders uit ze zegt haar ook dat haar naam Alanna is. Meer zelfs ze spreekt Shannon telkens aan met Rhiannon en zegt dat ze enkele dagen buiten bewustzijn is geweest maar zich nu moet klaarmaken voor de handbinding met ClanFintan.
Shannon heeft haar stem verloren en dus doet Alanna het woord in haar plaats tijdens dit ritueel waardoor Shannon, of beter Rhiannon een huwelijk van één jaar aangaat met ClanFintan, die een centaur blijkt te zijn. Alsof de pixies en elfen die haar op haar wenken bedienen en vereren als Uitverkorene van Epona nog niet voldoende aanleiding gaven om zich ernstig zorgen te maken over haar psychische gezondheid, nu lijkt ze ook nog te trouwen met een centaur.
Wanneer ze die nacht tijdens het slapen een levensechte droom heeft, waarin ze ziet hoe haar vader vermoord wordt, blijkt dat ze écht de Geliefde van Epona is, vermits die haar deze droom als waarschuwing stuurt. Dankzij deze dromen ontdekken ze dat de wezens die de bewoners van het kasteel én haar vader vermoord hebben, alle vrouwen en meisjes ontvoerd hebben. Ze komen ook te weten dat deze Fomorianen, wezens waarvan men dacht dat ze uitgestorven waren, de vrouwen gebruiken om zichzelf voort te planten.
Geleidelijk aan wordt ClanFintan argwanend omdat deze Rhiannon heel anders is als diegene die hij eerder ontmoette. Zij wou immers niet met hem trouwen omdat ze zich niet wou beperken tot één man, bovendien had ze een onuitstaanbaar karakter en voelde ze zich beter als iedereen. Dit had Shannon al eerder ontdekt door de angstige houding van haar bedienden. Al snel tracht ze Alanna te overtuigen dat ze haar als een vriendin ziet en niet als een bediende. Gelukkig komen ze ook in deze wereld goed met elkaar overeen, want het is Alanna die haar wegwijs maakt in deze voor haar nieuwe wereld met totaal verschillende gebruiken en regels.
Shannon en haar echtgenoot groeien geleidelijk aan dichter naar elkaar toe en uiteindelijk komt ook ClanFintan te weten wie ze eigenlijk is. Al snel ontdekken ze dankzij de waarschuwingen die Epona haar in haar dromen toestuurd dat ze de Fomorianen moeten trachten te stoppen in hun opmars. Blijkbaar kreeg de echte Rhiannon ook deze dromen, maar in plaats van erop te reageren en de bevolking te beschermen, vluchtte ze weg naar Shannon's wereld door met haar van plek te wisselen.
Shannon is echter uit heel ander hout gesneden en werkt samen met ClanFintan en zijn leger van Centauri om de Fomorianen te verslaan. Ze gebruiken haar dromen, waarin Nuada, de bevelhebber van deze wezens haar aanwezigheid aanvoelt, om hen in een valstrik te lokken. De zwakke plek van deze wezens is immers dat ze geen water kunnen oversteken, dus willen ze hen naar de Tempel der Muzen lokken die aan een rivier en moeras gelegen is. Dit alles verloopt echter niet van een leien dakje wanneer een ernstig virus een heel deel mensen treft. Wanneer vervolgens ook hun valstrik voor de Fomorianen anders verloopt dan gedacht moeten ze op zoek naar een andere oplossing.
Wat mij persoonlijk erg aansprak in dit boek was het personage van Shannon. Ze is niet op haar mond gevallen, maar vooral haar talent in het hanteren van sarcasme deed me vaak glimlachen. Vaak zijn ook de verklaringen die ze geeft voor moderne termen als 'het avondnieuws en telefoons' die in deze wereld niet bestaan, erg grappig. Zo omschreef ze deze twee bijvoorbeeld als 'heel effectieve demonische krachten'. Maar ook de beschrijving van haar dromen, haar verwijzingen naar Star Trek, … zorgden er voor dat dit boek een erg ontspannend EN grappig fantasy-verhaal werd. Ik heb de 'House of Night'-boeken met veel plezier gelezen, maar vond dit boek een pak leuker. Het spreekt dan ook voor zich dat ik benieuwd ben naar 'Godin uit vrije wil', het vervolg op dit boek, dat ondertussen al in de winkelrekken ligt.