Richelle Mead - Bloedverwanten

Eindelijk... Ik was erg blij toen ik na het lange wachten, 'Bloedverwanten' in de rekken bij de bibliotheek zag verschijnen. Dit boek heeft zoals reeds beloofd werd een ander hoofdpersonage, namelijk Sydney de alchemist. Maar vermits we haar al goed leerden kennen in de vorige boeken van Richelle Mead konden we ondanks de vrij lange periode tussen de boeken in, toch heel makkelijk opnieuw de draad opnemen.

Ondanks het feit dat we een aantal reeds bekende personages opnieuw zien verschijnen is 'Bloedverwanten' een heel ander boek geworden doordat we alles meemaken vanuit Sydney's perspectief, die als alchemist op een geheel andere manier redeneert en handelt.

Ik weet niet wat andere lezers ervan vonden, maar zelf was ik vooral blij met wie we opnieuw tegenkwamen in dit boek. Sydney was in het begin van de vorige reeks heel afstandelijk en had een duidelijke afkeer van vampieren, die haar van kindsaf aan was bijgebracht. Maar in tegenstelling tot andere Alchemisten heeft zij nu een vrij persoonlijke band met sommige van hen en dat wordt haar niet in dank aanvaard. Nadat Sydney een verdacht dhampier-meisje heeft helpen ontsnappen, twijfelen de alchemisten immers aan haar loyaliteit. In hun ogen heeft Sydney geheuld met de vijand: erger kan bijna niet. Wanneer zich een nieuwe opdracht aandient, wil Sydney koste wat kost voorkomen dat haar zusje Zoë verwikkeld raakt in de harde, onpersoonlijke wereld van de alchemisten. Ze staat erop dat zíj en niet Zoë op pad wordt gestuurd. Sydney worstelt met de sympathie die ze voelt voor de vampiers waarmee ze omgaat. Als ze ontdekt dat ze de persoonlijke lijfwacht wordt van de Moroi Jill Mastrano springt ze dus geen gat in de lucht. Jill loopt gevaar en is door het hof weggezonden naar Palm Springs, een plek zo zonnig dat vampiers zich er doorgaans verre van houden. Sydneys taak, Jill beschermen, lijkt eenvoudig, maar intrige, afleiding en verboden liefde liggen op de loer. Nu ze ondergedoken zitten, begint het drama pas echt.

Dat we in dit boek opnieuw Adrian ontmoeten, een personage dat in de VA-reeks veel sympathie wist op te wekken, was natuurlijk een groot voordeel. Ik ben zelf alvast aan het hopen dat hij in deze reeks meer geluk zal hebben in de liefde. Maar ook Jill en Eddie zijn personages die ik in deze 'Alchemisten'-reeks graag wat beter wil leren kennen.

Sydney die als alchemist dacht, dat ze zo'n beetje alles wist wat over vampieren te weten valt, ontdekt terwijl ze zich op haar taak als beschermer van Jill toelegt, dat er nog heel veel te leren valt. Ze mag dan in tegenstelling tot Rose niet bekend staan om haar fysieke kracht en kennis van gevechtssporten, maar doordat Sydney steeds met beide voeten op de grond staat en erg intelligent is weet ze zich op haar eigen manier uit de nesten te werken. Ik kon me eigenlijk meer terugvinden in Sydney dan ik bij Rose deed. Tot nu toe ziet het er zelfs naar uit dat deze nieuwe reeks me nog meer zal liggen en dus ook beter bevalt als de Academicus Vampyrus reeks die ik al met heel veel plezier gelezen heb.