Titel: Het lot van de Tearling
Reeks: Tearling-serie #3
Auteur: Erika Johansen
Uitgeverij: Boekerij
Prijs: 29,95€
Pagina’s: 476p.
Bron: recensieboek

“Kelsea heeft het ondenkbare gedaan door zichtzelf aan de Rode Koningin over te geven – maar is dat genoeg om haar volk te beschermen?

In minder dan een jaar tijd is Kelsea Glynn van een slungelige tiener uitgegroeid tot een machtige vorstin. Maar terwijl ze de rol van Koningin op de Tearling op zich nam en een eigenzinnige en vooruitziende leider werd, is haar koninkrijk getransformeerd. In haar missie om de corruptie te beëindigen en het recht te herstellen heeft ze vele vijanden gemaakt – onder wie de slechte Rode Koningin, haar felste tegenstander, die haar legers opmaakt voor een gevecht tegen de Tear.”

 

Mijn mening:

Kelsea, Mace, Arliss, Katie, Coryn, Aisa, Merritt, Cae, Devin, Will, Brenna, Elston, Kibb, Ewen, Pen, Kelsea, de Fetch, Galen, Dyer, Javel, Allie, Lazarus, Tyler, Seth, Ewen, … Dit zijn slechts enkele personages die voorkomen in de wereld van de Tearling. Vermits het al een jaar geleden was sinds ik het voorgaande deel las merkte ik dat ik best mijn vorige recensie even kon herlezen om mijn geheugen op te frissen. Gelukkig versnelde Kelsea’s perspectief die opfriscursus.

De eerste hoofdstukken lijkt het wel alsof we enkel de perspectieven van sterke vrouwen gaan volgen maar beetje bij beetje worden er steeds meer invalshoeken aan het verhaal toegevoegd. Minstens negen in het totaal. Sommige van hen komen slechts terloops aan bod omdat hun inzicht enkel op dat moment noodzakelijk is. Anderen keren regelmatig terug. Toch is dit hoge aantal perspectieven geen overbodige luxe vermits je als lezer op deze manier helemaal bijblijft met wat er gaande is.

Het lot van de Tearling speelt zich af op twee verschillende tijdstippen, in twee verschillende gemeen-schappen, beide in verval. In beide steden broeit er een kwaad en proberen mensen deze dreiging te onderdrukken. Kelsea krijgt steeds vaker trances waarin ze flarden uit het verleden ziet maar nooit het geheel, laat staan het einde. Die flarden maken duidelijk hoe groot het belang van geschiedenis is wanneer je het heden wil begrijpen.

Daarnaast toont dit boek ook heel duidelijk aan waarom een utopie meestal een utopie blijft ook al is het idee dat er achter schuilt nog zo mooi.

“Jij bent bijzonder, iedereen is bijzonder. Maar je bent niet béter. Iedereen is waardevol. “

Het gemak waarmee mensen gemanipuleerd kunnen worden wanneer je hun grootste angsten en ongenoegens kent is zelfs beangstigend. Nog meer omdat dit boek ondanks de fantasy-setting heel veel herkenbare problemen bevat die jammer genoeg nog steeds actueel zijn.

Ik had heel andere verwachtingen over de ontmoeting tussen Kelsea en de Rode Koningin. Ook al voelde dit een beetje aan als een anticlimax toch vind ik het goed dat Erika Johanson de tijd neemt om uit te leggen wat de Koning gevormd heeft tot wie ze is geworden zonder haar daden te minimaliseren of goed te praten. Al snel wordt in dit slotdeel bovendien duidelijk dat de Koningin van Mortmesne niet de ergste plaag is waar de Tearling mee te kampen krijgt. Naast deze nieuwe vijand lijkt de Rode Koningin zelfs even gevaarlijk als een spinnende kitten.

Wat me ook opviel is dat de schrijfster wel goed is in het uitwerken van een complexe wereld en het niet teveel prijsgeven op korte tijd maar veel minder in het schrijven van vrijscènes. De twee die ik tegenkwam zorgden ervoor dat ik heel erg blij was dat het er niet meer waren.

Erika Johanson zegt in haar dankwoord dat ze beseft dat de Tearling geen makkelijke wereld is. Ze wilde de antwoorden niet zomaar in een pakje aanreiken en ook haar wereld wilde ze slechts beetje bij beetje laten ontvouwen. Dat laatste vond ik heel leuk. Vooral ook omdat ze me enkele keren wist te verrassen. Het eerste klopt ook. Je moet inderdaad lange tijd wachten op bepaalde antwoorden én sommige zijn jammer genoeg zelfs nog niet eens beantwoord. Het laatste hoofdstuk zorgde er bovendien voor dat ik na het lezen van dit boek even met een onwerkelijk gevoel zat dat nog even bleef nazinderen.